Na
današnjij pres konferenciji predstavljen je prvi dugometražni film Marka
Đorđevića “Moj jutarnji smeh”, kao i prvo igrano, kratkometražno
ostvarenje Stefana Đorđevića, “Poslednja slika o ocu”.
M. Đorđević i ekipa filma osvrnuli su se na produkcijski proces filma koji je primarno zamišljen kao kratkometražni, a kasnije proširen zbog većih mogućnosti materijala, ali i sredstava koji su dobili od Grada Kragujevca, u kome je film i sniman.
U pitanju je lični osvrt na detinjstvo i porodicu autora, koji kaže da je inspirisan stvarnim događajima, te njegovim ličnim i iskustvima ljudi koje poznaje. Producent Miloš Pušić nazvao je film “malim i intimnim”, manje opterećenim zadovoljavanjem komercijalnih kriterijuma”, dodavši da preferira “film koji govori srcem, a ne razmišlja o novcu”. Ističe i da tokom produkcije nije bilo kompromisa, već da je film na kraju tačno onakav kakav je bio prvobitno zamišljen.
Glavni glumac Filip Đurić dodao je da je process uprkos tome bio dug i mukotrpan, ali da je realizovan zahvaljujući trudu i kreativnosti ekipe, koja razmišlja na sličan način, što je značajno olakšalo proces.
Reditelj se u kreativnom procesu više bazirao na pojedinačnim scenama,
dodajući da je pokušao “artikulisati svakodnevno, tako da ima neku
poetsku vrednost”, izvan pukog prikaza stvarnosti.
Direktor fotografije, Stefan Milosavljević, dodaje da je u snimanju korišćeno primarno dnevno svetlo i isti objektiv, radi prilagođavanja zahtevima lokacije, zbog čega je estetika kojoj su primarno težili zamenjena onom koja bolje odgovara sadržaju filma. Ekipa se osvrnula i na neusiljeni humor u filmu, čemu je uveliko doprinela saradnja sa Nebojšom Glogovcem, u njegovoj poslednjoj filmskoj ulozi.
Direktor fotografije, Stefan Milosavljević, dodaje da je u snimanju korišćeno primarno dnevno svetlo i isti objektiv, radi prilagođavanja zahtevima lokacije, zbog čega je estetika kojoj su primarno težili zamenjena onom koja bolje odgovara sadržaju filma. Ekipa se osvrnula i na neusiljeni humor u filmu, čemu je uveliko doprinela saradnja sa Nebojšom Glogovcem, u njegovoj poslednjoj filmskoj ulozi.
Reditelj filma “Poslednja slika o ocu”, Stefan Đorđević, koji je domaćoj publici poznat po ulozi u filmu “Tilva Roš”, kao i snimateljskom radu, osvrnuo se na ličnu podlogu svog filma. Dodaje kako uspeh filma na festivalima pripisuje emociji kojom dopire do ljudi, što je teže postići u kratkom formatu.
Scenario je minimalistički i fokusiran na lične odnose, kako teška tema ne bi delovala patetično. Đorđević i montažer Dragan von Petrović su se osvrnuli na odluku snimanja na 16mm traci, ističući da prenosi drugačiji osećaj od digitalnog filma koji je plastičniji i manje životan.
Dodaju i da ova tehnika snimanja utiče i na postprodukciju, budući da postoji manje snimljenog materijala, ali i da je napredak tehnologije uticao i na poboljšanje kvaliteta slike, tako da su konačni rezultati obe tehnike sve sličniji.
Reditelj Stefan Đorđević navodi da već ima planove vezane za buduće dugometražne projekte i navodi da postoji mogućnost da se u narednom filmu i sam pojavi kao član glumačke postave .
Montažer, Dragan von Petrović, takođe radi na razvoju budućih projekata, ali planira odmor od montaže i povratak režiji, primarno dokumentarnih filmova.
Pre konferencije za štampu imali smo priliku da pogledamo ovaj film. To je poslednji film u kojim je nastupio Nebojša Glogovac i ostvario očekivanu bravuru sa elementima humora u roli tumača sudbine. Ostaje žal za gubitkom mladog života koji je imao toliko toga da pruži.
Film u estetici siromašta i odsustvan ičega lepog slika nesigurnog mladića, dezorjetisanog u sredini, sa dominantnom majkom koja mu ispunjava sve želje i ocem koji je tu samo telesno i u cilju podizanja tenzija. Mladić bi da se osamostali, ali njegova volja i samopouzdanje su na nivou amebe.
Kao posledica nesigurnosti i infatilnosti proizilazi i njegovo nesnalaženje sa ženama. Nije da nema signala sa njihove strane, ali on nema hrabrosti, a bogami ni znanja. Glumačka ekipa sjajna i ubedljiva u prenošenju radnje i emocija. Na kraju filma izostala je odjavna špica. Oni koji su se začudili, nisu pažljivo pratili film od samog početka.
Odakle onda naziv, Jutarnji smeh. Odgovor potražite u bioskopima.
Premijera filma “Poslednja slika o ocu” održaće se 25. novembra u 19h u Dvorani Kulturnog centra, dok je premijera filma ”Moj jutarnji smeh” zakazana za 26.11. u 21.30h u Kombank dvorani. Takođe, 25. novembra od 19h u Jugoslovenskoj Kinoteci u Uzun Mirkovoj prikazaće se retrospektiva filmova reditelja Predraga Golubovića, kao i umetničko veče posvećeno ovom autoru uz prisustvo Srđana Vučinića i Miroljuba Stojanovića, urednika izdavačke delatnosti Flmskog centra Srbije.
Fotografije: NEVEN LIPOVAC
Нема коментара:
Постави коментар