50. Bitef - SOFTMACHINE: Rianto + Sijao Ke x Cihan

SOFTMACHINE: Rianto + Sijao Ke x Zihan je dvodelna predstava Čoja Kafaija koja predstavlja deo projekta SoftMachine, koji istražuje status savremenog plesa kroz rad širom Azije. 

Softmašin je aluzija na čovekovo telo i njegove mogućnosti i ograničenja. Reč je o multimedijalnom projektu singapurskog umetnika Čoja Kafaija, čiji je najširi okvir „mapiranje“ savremene azijske plesne scene, tačnije njenih glavnih aktera – koreografa. Projekat je kombinacija projekcije dokumentarnog filma na ovu temu, izložbe portreta ovih koreografa, pojedinačnih video-intervjua s njima i prezentacije rada nekih od njih. Ta prezentacija je osmišljena kao modularno predavanje-performans koji moderira sam Kafaji: svakom festivalu je ostavljeno da bira dve od četiri ponuđene prezentacije, a Bitef se opredelio za rad indonežanskog umetnika Rijanta i kineskog autorskog tandema Sijao Ke i Zihan. Takva prezentacija, već po svojoj suštini je nekoherentna, a jedina stvar koja je objediinjuje je zadata tela. No, to je već davno viđeno na Bitefu. 

Sijao Ke i Cihan zajednički istražuju telo do njegovih krajnjih granica, sa posebnim osvrtom na socijalni i politički kontekst Kine. Sijao Ke se od malih nogu bavila tradicionalnim narodnim plesom Kine, da bi se kasnije okrenula savremenom plesu u okviru kog je razvila svoj umetnički izraz. Cihan je počeo kao fotograf, da bi s vremenom svoj rad razvio u različitim pravcima u okviru savremene kineske umetnosti. Ova dokumentarna predstava istražuje granice umetničke slobode i dočarava iskustvo konstantnog nadzora u kineskoj kulturi. 

Rijanto je plesač iz Indonezije koji se specijalizovao za tradicionalni erotski ples Lenger, dok je podjednako posvećen i drugim tradicionalnim plesnim formama sa Jave. Veoma rano je savladao transrodne forme plesa i neprekidno opčinjava mušku publiku svojim zavodljivim ženskim imitacijama. Od kako se preselio u Tokio 2003. godine, razvio je razne koreografske prakse, koje se oslanjaju na tradiciju od koje je krenuo, ali se i transformišu u odnosu na nju. Ova dokumentarna predstava preispituje tenzije između tradicionalnih i savremenih koreografskih praksi u kontekstu globalnog prelaska sa ruralnog na urbani način života. 

  

SOFTMACHINE: Rianto + Sijao Ke x Cihan

Režija: Čoj Kafai

Produkcija Čoja Kafaija, Nemačka/Singapur

28. i 29. septembar, 21:30

NARODNO POZORIŠTE U BEOGRADU

SCENA „RAŠA PLAOVIĆ“

trajanje: 1h 40’ (sa pauzom)

Koncept, režija, dokumentarni film: Choy Ka Fai

Izvođači, koreografi: Rianto, Xiao Ke, Zihan

Dramaturg:  Tang Fu Kuen

Dizajn zvuka:  Zulkifle Mahmod, Zhou Zihan

Dizajn svetla: Andy Lim (Stage “LIVE”)

Producent:  Yap Seok Hui

Menadžer projekta: Mara Nedelcu

Po narudžbini: Esplanade – Theatres on the Bay, Singapore for da:ns festival 2015

Podrška: National Arts Council, Singapore, TheatreWorks, Singapore – danceBox, Kobe – Kyoto Experiment – Attakkalari Centre for Movement Arts, Bangalore and Living Dance Studio, Beijing

Koprodukcija digitalne arhive: deSingel internationale kunstcampus

Fotografije : Choy Ka, Law Kian

O AUTORIMA:

ČOJ KAFAJ je umetnik i autor performansa. Inspirisan je istorijom i teorijama koje sadrže naznake neizvesnosti koju nosi budućnost. Njegovo istraživanje potiče od želje da se razume stanje ljudskog tela, njegova neopipljiva sećanja i sile koje oblikuju njegove izraze. Sve se to spaja u forme koje balansiraju na tromeđi umetnosti, dizajna i tehnologije. Kafaj je diplomirao dizajn na Kraljevskom koledžu umetnosti u Londonu. Bio je gostujući umetnik na Kunstlerhaus Bethanien u Berlinu u periodu od 2014. do 2015. godine. Njegovi radovi su prezentovani širom sveta, a između ostalog i u institucijama kao što su: Sadler’s Wells, London (2016), ImPulsTanz Festival, Beč (2015), i Tanz Im August, Berlin (2015, 2013.).

SIJAO KE je plesačica i koreografkinja, rođena 1979. godine pod imenom Li Ke u kineskoj provinciji Junan.  Živi i radi u Šangaju. Sa šest godina započela je dvanaestogodišnju obuku u oblasti tradicionalnog kineskog plesa. Od 2002. godine sarađuje sa drugim umetnicima u raznim žanrovima. Godine 2005.  bila je među osnivačima šangajske trupe fizičkog teatra Njao Zuhe koja je pobedila na pozorišnom festivalu u Cirihu 2006. godine. Sledeće godine, osniva UGLY centar za izvođačke umetnosti u Pekingu. Zajedno za Cu Cihanom i Čang Juanom, 2011. godine osniva kolektiv Nema pomoći umetnicima, koji se bavi interdisciplinarnim umetničkim formama o socijalnim temama. Predstavljala je svoj rad u Šangaju, Pekingu, Hongkongu i mnogim evropskim zemljama. 

RIANTO je plesač i koreograf, rođen 1981. godine u selu Kaliori, provincija Banjumas, na Javi. Kombinuje svoje bogato znanje i iskustvo iz oblasti javanskih izvođačkih tradicija sa savremenim plesnim tehnikama i međunarodnom praksom. Od 2003. godine živi u Tokiju, gde je osnovao trupu za klasični javanski ples, Devandaru. Rijanto je radio s velikim brojem međunarodnih koreografa, autora performansa i trupa, ostajući posvećen svom radu i osobenom izrazu u oblasti savremenih izvođačkih umetnosti sa Jave. Imao je međunarodne nastupe sa koreografima i rediteljima, među kojima su Akiko Kitamura (Japan) Sen Hea Ha (Koreja) i Čen Ši Ženg (Kina).

CU CIHAN, dizajner zvuka i izvođač, rođen je 1982. godine u Šangaju. Pored dizajna zvuka, bavi se fotografijom, digitalnim medijima i performansom. Započeo je karijeru kao fotograf. Sa prijateljima je 2008. osnovao nezavisni umetnički centar Kanart u okviru koga je radio kao kustos na izložbama savremene umetnosti i performansa. Sa Sijao Ke, stvorio je umetnika Sijao Ke x Cihan, koji kombinuje fotografiju, video, izvođačke umetnosti i instalaciju. Sa predstavama je gostovao na Frindž festivalu u Edinburgu, na festivalima u Amsterdamu i Rencontres Chorégraphiques Julidans u Banjoleu, kao i u plesnom teatru NRW i Festspielhaus Hellerau u Drezdenu.