GALA KONCERT ZORANA TODOROVIĆA I PRIJATELJA

Gala koncert Zorana Todorovića i prijatelja koji je trebalo da se održi 18. januara, a koji je otkazan zbog bolesti našeg čuvenog tenora, pomeren je za petak 8. februara 2019. sa početkom u 19:30 časova na Velikoj sceni Opere i teatra Madlenianum. Umetnici su u svom inače gustom rasporedu uspeli da nađu zajednički termin da koncert održe u planiranom sastavu. Pored jednog od deset svetskih tenora današnjice Zorana Todorovića, Beograđanina koji je napravio svetsku karijeru, pre svega nastupajući na nemačkim operskim scenama, ali osvajajući i daleki svet, kao što su Tokio i Bogota nastupiće kao gosti Nikola Mijailović, bariton i Dragana Radaković, sopran, sa kojima je delio svetske scene. Uz pratnju orkestra Madlenianuma koncert je pod dirigenstkom palicom gosta iz Italije Alberta Veronezija (Alberto Veronesi). Maestro Veronezi će dirigovati i operu. Don Đovani, koja je na repertoaru Madlenianuma 13. februara, a koja je rezultat koprodukcije Narodnog pozorišta i Madlenianuma.

Koncert je ujedno obeležavanje 25 godina umetničkog rada, iako je više nastupao na inostranim scenama, Zoran je odlučio da ovaj jubilej započne koncertom u Beogradu, a potom da jubilej obeleži i u Frankfurtu i Hanoveru. Još kao mlad Zoran Todorović je otišao na studije solo pevanja u Frankfurt, a svoju sjajnu karijeru je započeo debijem na sceni Bečke opere u Madam Baterflaj, da bi te 1994. godine nastupio kao princ Lepold u novoj produkciji La Žuiv, uz Nila Šikofa i Sual Isokovski. Koncert je koncipiran u dva dela sa pauzom, po Zoranovom izboru program je sastavljen od njemu omiljenih arija i dueta, poput onih iz Toske, Pajaca, Turandot, Otela..., kao i „laganijeg“ repertoara iz operete i kancona.

Uz međunarodno priznanje u lirico-spinto repertoaru, mnogi kritičari rangiraju Zorana Todorovića u deset vodećih svetskih tenora. Nastupao je u najznačajnijim teatrima među kojima su: Bavarska državna opera, Semper opera u Drezdenu, Nemačka opera i Državna opera u Berlinu, Holandska opera, Teatar La Mone u Briselu, Bečka državna opera, Opera San Franciska, Opera Los Anđelesa, Teatar Kapitol u Tuluzu, Marsejska opera, Kraljevska opera Kovent Garden,  kao i na Festivalu u Bregencu i u Narodnom pozorištu u Tokiju, pod palicom najznačajnijih dirigenata našeg vremena. Edita Gruberova ga navodi kao najdražeg partnera.

Iako je karijeru započeo kao lirski tenor raspon njegovog glasa omogućava mu da peva i dramske uloge. Todorović je 2009. godine, na opšte oduševljenje publike Masimo Teatra u Palermu, izveo svoj prvi vagnerovski repertoar, i to u naslovnoj ulozi Vagnerove opere Loengrin. Od tada se na njegovom repertoaru niže veliki broj naslovnih uloga dramskih tenora među kojim su naslovna uloga u operi Andre Šenije (Marsejska opera – Ženevska opera), uloga Dika Džonsona u operi Devojka sa zapada  (Masimo Teatar u Palermu – Opera Monte Karla - Ciriška opera, pod dirigentskom palicom Marka Armiliata), uloga Žana u Masneovoj operi Irodijada (Flamanska opera u Gentu i Antverpenu), uloga Poliona u Normi (Bavarska državna opera u Minhenu sa Editom Gruberovom), kao i Roberto Devero (koncert u Varšavi sa Editom Gruberovom), Manriko u Travijati (Ženevska opera), Don Alvaro u operi Moć sudbine  (Opera Bastilja u Parizu – Grand Teatar Liceo u Barseloni - Tokio), Paolo u operi Frančeska Da Rimini (Opera Monte Karla), Turidu u operi Kavalerija rustikana i Kanio u operi Pajaci (Ciriška opera – Nemačka opera na Rajni - Moskva), Florestan u Fideliu (Lijež), Gvido Bardi u Firentinskoj tragediji (Teatar Ređo u Torinu i Opera Monte Karla, pod dirigentskom palicom Pinčasa Steinberga), Don Hose u operi Karmen (Nemačka opera na Rajni), Kalaf u Turandotu (Nemačka opera na Rajni), Ruđero u Lastavici (Tel Aviv sa Angelom Georgiju), Kralj Artur (Opera Bastilja pod dirigentskom palicom Filipa Žordana). 

Godine 2013. svom repertoaru dodaje nove uloge iz Vagnerovih i Verdijevih opera, pojavljujući se kao Radames u Aidi u Marseju i u naslovnoj ulozi opere Parsifal  u Flamanskoj operi. U sezoni 2016/17, Todorović postiže veliki uspeh svojim debitovanjem na sceni u naslovnoj ulozi nove produkcije Otelo u Nemačkoj operi na Rajni u Dizeldorfu, gde kasnije izvodi i Kalafa u Turandotu. On je takođe pevao u La Vali kao Đuzepe Hagenbah u pozorištima u Modeni, Pjačenci i Ređo Emiliji.

Todorovićeva angažovanja u sezoni 2017/18. su uloga Hagenbaha u La Vali u Điljo Teatru u Luki, uloga Pinkertona u operi Madama Baterflaj u Nemačkoj operi na Rajni, Kania u Pajacima, Kalafa u Turandotu sa Nacionalnom operom Bukurešt i uloga Kavaradosija u Toski na Operskom festivalu u Savonlini.

Njegovi budući projekti su naslovna uloga u Loengrin i uloga Eleazara u operi Jevrejka sa Flamanskom operom, kao i prvo pojavljivanje u ulozi Apolona u operi Dafne Riharda Štrausa u Hamburškoj državnoj operi.   

Nikola Mijailović, bariton, prvak Opere Narodnog pozorišta u Beogradu, redovni profesor na Katedri za solo pevanje Fakulteta muzičke umetnosti u Beogradu, umetnik svetskog renomea i čest gost na mnogim značajnim operskim scenama širom sveta.

Rođen je u Beogradu 1973. godine. Nakon završenog klavirskog odseka srednje muzičke škole „Dr Vojislav Vučković“, studije solo pevanja na FMU upisuje u klasi svoje majke, primadone Radmile Smiljanić. Diplomirao je na Bečkom konzervatorijumu, a magistrirao na Kertis institutu za muziku u Filadelfiji. Nakon usavršavanja u Operi Bastilja u Parizu i Muzičkoj akademiji zapada u Santa Barbari, svoje pevačko obrazovanje zaokružuje diplomom Milanske Skale 1999. godine.

Pobednik je Petog međunarodnog takmičenja „Lućano Pavaroti“ u Filadelfiji 1995, dobitnik prvih nagrada na takmičenjima studenata muzike SFRJ u Herceg Novom 1991, „Mario Lanca“ u Filadelfiji 1995, kao i treće nagrade na takmičenju „Lejla Genčer“ u Istanbulu 1997. godine.

Gostovao je u operskim kućama poput Milanske Skale, Venecije, Verone, Las Palmasa, Drezdena, Hanovera, Tokija, Seula, Pekinga, Beča, Katanije, Moskve i Tel Aviva. Njegov repertoar obuhvata četrdesetak vodećih uloga baritonskog faha, kao što su Rigoleto, Nabuko, Jago, Evgenije Onjegin, Baron Skarpija i druge.

Dragana Radaković, sopran i dirigent, rođena je u Novom Sadu. Završila je osnovne i magistarske studije na FMU u Beogradu i to dva odseka - solo-pevanje u klasi prof. Radmile Bakočević i dirigovanje u klasi prof. Stanka Šepića. Zaposlena je na FMU od 2000.godine kao asistent na katedri za dirigovanje, a od 2009. kao docent vodi predmet Operski studio. Usavršavala se u Italiji pohađajući master klaseve kod čuvenih soprana: Renate Skoto, Mirele Freni, Magde Oliviero i Brune Baljoni. Najveći doprinos njenom usavršavanju dao je profesor Nikola Mitić.

Kao sopran ostvarila je veliki broj uloga: Aida, Odabela, Abigaila, Leonora, Dezdemona, Turandot, Toska, Norma, Dona Ana, Mizeta, Rozalinda, Silvija ....

Zapažene uspehe imala je: u Sidnejskoj operi gde je pevala 14 predstava Turandot, na Internacionalnom muzičkom festivalu u Makau – Kina sa istom ulogom, na koncertu u Valensisji u operskoj sali „ Kraljevskej palate umetnosti“, u Državnoj operi u Budimpešti sa Toskom, u Nacionalnoj Operi u Rumuniji -Temišvar, Kluž, Bukurešt, Jaš kao i na internacionalnim festivalima u Sibiju i Hunedoari. Zatim, na Internacionalnom festivalu u Sloveniji u čuvenoj sali ''Cankarijev dom'' u Ljubljani, kao i u Mariborskoj operi. Četiri premijere je ostvarila u HNK Osijek, a pevala je i u Bugarskoj na internacionalnim festivalima u Burgasu, Varni i Staroj Zagori. U Cirihu je učestvovala na koncertu posvećenom 200-toj godini od rođenja Đ. Verdija. U Italiji je pevala na letnjim festivalima u Maćerati i Odercu. Dugo godina je stalni saradnik beogradske i novosadske opere.

Alberto Veronezi, dirigent smatra se stručnjakom za verizmo operu, naročito za dela Pučinija, Leonkavala i Maskanjija. Iako je maestro u verizmo žanru, kome pripadaju i mnoga manje poznata dela pomenutih kompozitora, kada sagledamo njegov rad na delima ostalih kompozitora, među kojima su i Salijeri i Belini, onda vidimo da je iskustvo Alberta Veronezija mnogo šireg spektra. U carstvu orkestra on izvodi kompletan repertoar simfonija Betovena, Bruknera, Malera i Šostakoviča, kao i popriličan broj italijanskih savremenih dela. Pored velike raznovrsnosti u svom radu Veronezi je takođe jedan od najzauzetijih dirigenata Italije, jer je angažovan na čak četiri radna mesta u isto vreme i to uglavnom u svojoj rodnoj Italiji. Međutim, tokom karijere Veronezi je već nekoliko puta prelazio Atlanski okean i još uvek ga prelazi: godine 2010. prihvatio je imenovanje za muzičkog direktora Njujorškog operskog orkestra i to od sezone 2011. Pritom Veronezi je  snimio veliki broj projekata i većina njih je dostupna u produkcijama muzičkih kuća Nemački gramofon (DG), Kandosu, Naksosu i Arthaus Musik-u. 

Alberto Veronezi (Alberto Veronesi) rođen je u Milanu 1967. godine. Studirao je dirigovanje, klavir i kompoziciju na konzervatorijumu „Đuzepe Verdi“ u Milanu. Takođe se usavršavao na Akademiji Kiđana u Sijeni. Godine 1992. Veronezi osniva orkestar „Gvido Kanteli“, koji je stalni orkestar konzervatorijuma „Đuzepe Verdi“ u Milanu. Četiri godine kasnije, na poziv svog kolege, italijanskog dirigenta Klaudija Abada, Veronezi sa orkestrom prvi put nastupa na Salzburškom uskršnjem festivalu. U Americi je prvi put nastupio 1998. godine i to na Prolećnom festivalu Bruklinške muzičke akademije, kada je dirigovao Salijerijevog Falstafa.       

Zbog izuzetnog uspeha na ovim nastupima i ostalih koncertnih aktivnosti Veronezi je 1990. godine imenovan za muzičkog direktora Festivala Pučini u Tore Del Lagu, a 2001. godine za muzičkog direktora Sicilijanskog simfonijskog orkestra u Palermu i na obe pozicije je još uvek angažovan. 

U njegovoj karijeri nizali su se mnogi važni nastupi, među kojima su nastup u Tokiju (2004) i Atini (2005). Na oba nastupa dirigovao je izvođenjem opere Madam Baterflaj. Godine 2006. Veronezi je napravio prvu seriju snimanja svojih projekata za nemačku producentsku kuću DG, počevši snimanje manje poznatom Pučinijevom operom Edgar, na kojoj je sarađivao sa Plasidom Domingom. Godine 2007. Veronezi je, po odlasku Danijela Gatija, imenovan za muzičkog direktora filharmonije Teatra Comunale u Bolonji i time je angažovan na još jednom radnom mestu. 

U poznate Veronezijeve projekte za nemačku kuću DG ubraja se i snimak Leonkavalove opere Medičijevi sa Firentinskim orkestrom i horom Maggio Musicale, i Plasidom Domingom, Danijelom Desi i Karlosom Alvarezom.