46. FEST – COMIC SANS

Sve mi je bilo sumnjivo, kada sam u pozadini dijaloga bivših ljubavnika prepoznao srcocepajući hitac Miše Kovača. Radnja koja je sledila išla je u tom pravcu, ali umesto zatelebljenog pubertetlije glavnu ulogu imao je grafički dizajner na alkoholu i kokainu. Uostalom, šta može da snimi čovek posle blago morbidnog filovanog lepim šlagerima i tako sjajnog filma kao što je „Goran“ (2016.)?

Uspešni grafički dizajner Alan Despot, posle pokušaja da obnovi vezu sa svojom bivšom devojkom, odlazi na ostrvo Vis u društvu svog ekscentričnog oca. Nove situacije i okolnosti pomažu Alanu da svoj život sagleda iz nove perspektive, doduše kroz maglu i uz dosta neugodnosti. 

Nastao na tragu „Vis-A-Vis“,  (jesen 2012.) o  čoveku koji muku muči sa scenarijem i složenom konstrukcijom filma. Da stvar bude grđa  radni naslov tog filma unutar filma glasio je nećete poverovati “Comic Sans“.

Sada je taj film pred nama. Naziv filma pozajmljen je od ozlogašenog i napuštenog fonta Comic Sans koji je  osmislio Vinsent Konor 1994. godine. Za neupućene, to je klot font (beserifnim font, bez karakondžula) inspirisan stripovima, namenjenim za upotrebu u neformalnim oblastima. Tokom vremena dojadio je nadobudnim dizajnerima te su ga batalili.  Mada, vlada mišljenje da je disleksičnim osobama font Comic Sans ugodniji za čitanje. Ruku na srce, font nije neki lepotan, naprotiv. No, postoje daleko ružniji i nefunkcionalniji fontovi. Zašto je onda Comic Sans tako izopšten i proglašen za otpadnika?

Oblik slova treba da podseća na rukopis deteta u osnovnoj školi. Trebalo je da bude smešan. No, naišao je na talas nezadovoljstva, da ne kažem cunami, koji je otišao toliko daleko da su čak pisane peticije i pravljeni sajtovi koji su se borili za suzbijanje ovog fonta. Opravdanje za ovaj hejt treba tražiti u tome što su u međuvremenu ozbiljna obaveštenja i vitalni javni natpisi počeli da bivaju ispisani ovim fontom (kao nadgrobna ploča u ovom filmu), što je na javnost delovalo dovoljno iritantno. 

U slobodno prevodu sa francuskog comic sans se može prevesti kao bez humora. 

Nevio Marasović je rođen u Zagrebu 1983. godine. Sa šesnaest godina snima svoj prvi dugometražni igrani film „Popravak računara”. Posle završene Privatne klasične gimnazije godine upisuje Akademiju dramske umetnosti, smer filmska i TV režija. Godine 2005. snima lažni reklamni spot pod nazivom “Durex Lunch” koji iste godine pobeđuje na kreativnom festivalu “Magdalena” u Mariboru osvojivši Grand prix, zlato za najbolji spot, kao i zlato u kategoriji “TV”. Nakon festivala, spot na internetu dobiva kultni status.

U maju 2008. godine počinje da snima dugometražni igrani film „The Show Must Go On“, koji mu je ujedno i završni filmski rad na Akademiji dramske umjtnosti. Na filmskome festivalu u Puli  ovaj film pokupio je Zlatnu arenu za scenario, Zlatnu arenu za specijalne efekte, nagradu Breza za najboljeg debitanta (Nevio Marasović) i nagradu Oktavijan za najbolji film 2010. godine po izboru kritičara.

Iste godine snima i režira humorističnu seriju “Instruktor” čiji je autor i scenarist zajedno s prijateljem i glumcem Stjepanom Perićem. Osim snimanjem filmova, Marasović se profesionalno bavi snimanjem reklamnih spotova.

COMIC SANS

 

COMIC SANS

 

Država:     Hrvatska / 2017

Program:     Glavni takmičarski program

Trajanje:     103’

Režija:     Nevio Marasović

Scenario:     Nevio Marasović

Uloge:     Janko Popović Volarić, Zlatko Burić, Nataša Janjić, Miloš Timotijević, Alma Prica

Filmografija:     2017 Comic Sans

    2016 Goran

    2013 Vis-À-Vis

    2010 The Show Must Go On

Fotografija:     Damir Kudin

Montaža:     Tomislav Pavlić

Producent:     Ankica Jurić Tilić, Hrvoje Pervan, Ira Cecić

Produkcija:     Kinorama

Distributer:     Kinorama