Za Beogradskog pobednika i
druge nagrade, ove godine u Glavnom takmičarskom programu
nadmeće se dvadeset filmova iz Srbije, Francuske, SAD, Irana,
Italije, Grčke, Slovenije, Australije, Bugarske, Brazila, Češke,
Severne Makedonije, Sudana, Saudijske Arabije, Hrvatske, Danske i
Kolumbije.
“Ono što zasigurno ne dominira u tim izuzetno jakim autorskim filmovima jeste optimizam, no i ukoliko ga je moguće osetiti, proizvod je neosnovanih nadanja i vere u to da na kraju uvek sve bude dobro...
Junaci filmova Glavnog programa 48. Festa jesu ljudi najčešće čudnih i u manjoj meri čudesnih sudbina čija budućnost tek donekle zavisi od njih samih. Naviknuti na ograničenja koja im nameću najrazličitije društvene i porodične, tj. tradicionalne stege, junaci filmova dominantno su okrenuti uvođenju evolutivnih životnih promena radi ostvarenja krajnjeg cilja, koji najčešće ne biva dostignut,” izjavio je umetnički direktor FEST-a, Jugoslav Pantelić.
Jedan od takvih filmova, u kojima cilj ne biva dostignut, je
Samo 6,5, iransko ostvarenje reditelja Saida Rustajia, koji prati Samada,
pripadnika specijalnih policijskih snaga za borbu protiv narkotika, u gradu
prepunom zavisnika od droge. Vrhunski iranski film o narko-dilerima,
istovremeno uzbudljiv krimić ali i oštra kritika mnogo širih društvenih
prilika. Najgledaniji iranski film (koji nije komedija) u istoriji ove zemlje.
Nasuprot ovom ostvarenju je australijski film Mlečni zubi,
rediteljke Šenon Marfi, koji se takođe, između ostalog, bavi i pitanjem droge,
ali na jedan dosta pitkiji način, budući da je u pitanju komedija. Glavna
junakinja je Mila, teško bolesna tinejdžerka koja se zaljubljuje u sitnog
dilera droge, što njene roditelje dovodi do očajanja. Ona pokazuje svima oko
sebe kako izgleda živeti život kad nemaš šta da izgubiš. Film je prikazan u
takmičarskom programu Venecije.
Prošlogodišnji festival u Lokarnu otvorio je debitantski
film italijanske rediteljke Đinevre Elkan - Kamo sreće. Kritičari ga zovu
pravim crowd-pleaser filmom - neočekivano zabavna, lagana, i sentimentalna
priča o razvodu ispričana kroz perspektivu šestogodišnje devojčice.
Još jedan film koji ulazi u strukturu porodice je Dama herc,
erotska drama rediteljke Mej el-Tuki. Glavna junakinja je Ana, briljantna i
posvećena advokatica koja vodi naizgled savršen život sa mužem i njihovim
kćerkama bliznakinjama. Kada njen otuđeni pastorak dođe da živi sa njima, sve
jača žudnja dovodi Anu u opasnu situaciju i pokreće niz događaja koji prete da
unište njen svet. Film je osvojio nagradu publike za najbolju internacionalnu
dramu na Sandensu, a glavnu ulogu tumači čuvena danska glumica Trine Dirholm.
Rušenje postojećeg i formiranje novog sveta tema je koja je
obrađena i u komediji Otpisan, grčkog reditelja Zahariasa Mavroeidisa; u kom
Aris, neuspešni biznismen u tridesetim godinama, nalazi sklonište u domu svog
dede, odavno preminulog veterana iz Drugog svetskog rata. Kada ponovo počne da
se viđa sa starim prijateljima, život u konzervativnom predgrađu u kome žive
generali pretvara se u poželjan nov početak.
O jednoj specifičnoj porodici u širom kontekstu govori i
Monos, najuspešniji kolumbijski film iz prošle godine, u režiji Alehandra
Landesa i Aleksisa Dos Santosa. Ovo ostvarenje prati osam tinejdžera-gerilaca
koja živi u napuštenom bunkeru u jednoj južnoameričkoj zemlji, a kritičari ga
opisuju kao psihodelični triler koji kombinuje “Apokalipsu danas” i “Gospodara
muva”. Prikazan je u Berlinu i na Sandensu, gde je osvojio specijalnu nagradu
žirija.
U Glavnom takmičarskom programu našla su se dva domaća
ostvarenja - dugoočekivani drugi film Mladena Đorđevića, Sumrak u bečkom
haustoru, i Otac Srdana Golubovića. Otac će otvoriti FEST, i to odmah nakon
svetske premijere na Berlinalu.
Od regionalnih naslova očekuju nas dobro poznata imena kao
što su Milčo Mančevski i njegov novi film Vrba, nagrađivani slovenački reditelj
Damjan Kozole sa dramom Polusestra, kritika katoličke crkve u filmu Glas
Ognjena Sviličića, i debitantska psihološka drama Mater Jure Pavlovića.
Нема коментара:
Постави коментар