Premijera plesno-dramske predstave "Slučajevi" u režiji i
dramatizaciji Tadije Miletića po motivima istoimenog čuvenog dela Danila
Harmsa biće održana u četvrtak 21. juna (19:30) -Gledalište na Velikoj
sceni Opere i teatra Madlenianum.
Radi se o projektu umetničkog udruženja "Kulturni element"
koje okuplja mlade umetnike, glumce, plesače i muzičarae. Udruženje je do sada ostvarilo na desetine projekata
širom zemlje.
Predstava "Slučajevi" ima nekonvencionalnu pozorišnu formu, podeljena je na dve strane, levu i na desnu, plesnu i dramsku, i publika na početku bira koju će stranu gledati, pri čemu će doživljaj prema tom izboru biti različit:
"Sa jedne strane je jedna priča, a sa druge druga. Da bi se u
potpunosti shvatia jedna, morate pratiti i drugu. Bogato i opsežno
osmišljena, predstava objedinjuje plesno i dramsko pozorište, teatar
senki i operu, simbolizam i realizam, i otvara mogućnost da se u komadu
uživa više puta i da pritom svaki put doživljaj bude različit.
Jedinstveno čitanje ruskog klasika u izobilju plesa, pokreta i autorske
muzike!
U režiji i dramatizaciji dugogodišnjeg saradnika Opere i teatra Madlenianum i predsednika Kulturnog elementa, Tadije Miletića, scenski pokret vodi Tamara Antonijević Spasić, kompozitor je Jug Marković, scenograf je Miraš Vuksanović, a kostimograf Tijana Sićević. U predstavi igraju Stojan Đorđević, Amar Mešić, Marija Kosić, Novak Radulović, Nebojša Rako i Jovana Čurović."
Celokupno idejno rešenje predstave proizilazi iz života i dela Danila Harma, čiji su Slučajevi bili posebna i trajna inspiracija za nastanak ovakvog koncepta predstave. Rediteljsko rešenje podele, podele u svakom smislu takođe kreće iz detalja njegovih priča, i sublimira brojne elemente njegovog stvaralaštva u jedan veliki rezime i jedan kompleksan simbol. Predstava kombinuje niz pozorišnih motiva.
Pre svega, glumačku igru duodrame u kojoj se nalazi okosnica radnje. Zatim, koreodramski ples koji prenosi dopunu, razjašnjenje i unapređenje dramskog teksta koji čujemo, a istovremeno i unosi sopstvenu zasebnu tematiku koja je ravnopravna dramskom delu. Potom je tu i muzičko-operski aspekt koji celokupnu sliku dopunjava i unapređuje. U svemu tome imamo i elemente pozorišta senki kao i dodatnih modernih audio-vizuelnih scenskih rešenja, koja finalno sve aspekte objedinjuje u jednu veliku sliku, jednu scenu i jednu priču.
Na koju stranu ćete vi pogledati?
Odaberite pažljivo!
Danil
Harms (Danil Ivanovič Juvačov) se rodio u Sankt Peterburgu 1905.
godine. Sebe je nazvao pseudonimom Harms još kao dečak, ali je imao još
mnogo imena tokom života. Imao je nebrojano mnogo talenata. Osim talenta
za pisanje, bavio se crtanjem, plesanjem, izvodio mađioničarske
trikove, svirao je rog i harmonijum, stepovao, smišljao zagonetke,
majstorski smišljao viceve i pisao filozofske rasprave. Bio je
ekcentrik, neretko izlazio u grad u čarapama, skidao garderobu u
javnosti, u restoranu je jednom tražio da mu za ručak donesu nešto
plavo.
Postao je najpoznatiji po kratkim pričama, ali je pored toga pisao i poeziju, drame, ali i književnost za decu. Njegovo ime se danas vezuje za poznu rusku avangardu, a neretko se spominje i kao preteča teatra apsurda i satiričar rane sovjetske ere.
Njegovi „Slučajevi“ se u teoriji nazivaju i antipričama. One nemaju početak, sredinu i kraj, često bez konvencionalnog značenja. Sama forma je drugačija, bez jasne strukture, često uz antiklimaks na kraju i beskonačna ponavljanja bez evidentnog smisla i trunke poštovanja prema očekivanim književnim normativima. Kao autor nije stekao slavu tokom života, i najveći deo njegovog pisanog opusa je izdat u tajnosti kao samizdat. Zbog antisovjetskog delovanja proveo je godinu dana u zatvoru u Kursku.
Tokom opsade Lenjingrada 1941. godine uhapšen je po drugi put zbog iskazivanja defetizma. Tog dana, komšija ga je pozvao da načas izađe u dvorište, gde su ga u kućnim papučama pokupili ljudi u crnim kaputima i odveli u nepoznatom pravcu, na isti način kao i brojne njegove antijunake. Kažu da je predvideo sopstveni kraj.
Umro je 2. februara 1942. godine u lenjingradskom zatvoru u odeljenju za psihijatriju, od gladi, u svojoj 36. godini. Prvo izdanje njegovih priča i pesama koje nisu bile namenjene deci u inostranstvu objavljeno je 1970. godine na nemačkom jeziku, dok je prvo izdanje na srpskom objavljeno 1982. godine. U Sovjetskom Savezu tek 1988. godine, četrdeset šest godina nakon smrti autora.
Reditelj i dramaturg- Tadija Miletić je nakon petnaest godina muzičkog obrazovanja u Muzičkoj školi
"Stanković" na smerovima za klavir, muzičku teoriju i solo pevanje
diplomirao dramaturgiju u klasi Siniše Kovačevića. Trenutno na master
studijama režije u klasi Nikite Milivojevića na Akademiji umetnosti u
Novom Sadu. Radi u Operi i teatru Madlenianum od 2007. godine.
U decembru 2011. godine, zajedno sa dvadesetak uspešnih mladih umetnika osniva organizaciju "Kulturni element", sa kojom je do sada imao brojne kulturne i humanitarne aktivnosti širom zemlje. Do sada je imao preko deset samostalnih režija i dvanaest asistencija režije, a radio je u brojnim projektima kao dramaturg.
U Madlenianumu je tokom prvih nekoliko godina imao niz pevačkih uloga u operama i mjuziklima. Profesionalno se bavio brojnim umetničkim poslovima, dizajnom zvuka, video režijom i drugim vidovima umetničkog stvaralaštva. Bio je predsednik i član žirija pri nekoliko književnih manifestacija i pozorišnih festivala. Član je predsedništva Mense Srbije, gde je od 2014. godine glavni i odgovorni urednik časopisa „MozaIQ“. Od 2015. godine radi kao urednik za Festival monodrame i pantomime kao i za Novi Tvrđava teatar, gde 2017. godine postaje glavni i odgovorni urednik.
Autor je televizijske serije "Prva tarifa" koja je premijerno prikazana na Prvoj televiziji. Aktivno drži operska i literarna predavanja i seminare širom zemlje, a od ove godine vodi operski studio pri Operi i teatru Madlenianum. Stručno se usavršavao u Monaku, u Operi Monte Karlo.
U režiji i dramatizaciji dugogodišnjeg saradnika Opere i teatra Madlenianum i predsednika Kulturnog elementa, Tadije Miletića, scenski pokret vodi Tamara Antonijević Spasić, kompozitor je Jug Marković, scenograf je Miraš Vuksanović, a kostimograf Tijana Sićević. U predstavi igraju Stojan Đorđević, Amar Mešić, Marija Kosić, Novak Radulović, Nebojša Rako i Jovana Čurović."
Celokupno idejno rešenje predstave proizilazi iz života i dela Danila Harma, čiji su Slučajevi bili posebna i trajna inspiracija za nastanak ovakvog koncepta predstave. Rediteljsko rešenje podele, podele u svakom smislu takođe kreće iz detalja njegovih priča, i sublimira brojne elemente njegovog stvaralaštva u jedan veliki rezime i jedan kompleksan simbol. Predstava kombinuje niz pozorišnih motiva.
Pre svega, glumačku igru duodrame u kojoj se nalazi okosnica radnje. Zatim, koreodramski ples koji prenosi dopunu, razjašnjenje i unapređenje dramskog teksta koji čujemo, a istovremeno i unosi sopstvenu zasebnu tematiku koja je ravnopravna dramskom delu. Potom je tu i muzičko-operski aspekt koji celokupnu sliku dopunjava i unapređuje. U svemu tome imamo i elemente pozorišta senki kao i dodatnih modernih audio-vizuelnih scenskih rešenja, koja finalno sve aspekte objedinjuje u jednu veliku sliku, jednu scenu i jednu priču.
Na koju stranu ćete vi pogledati?
Odaberite pažljivo!
Postao je najpoznatiji po kratkim pričama, ali je pored toga pisao i poeziju, drame, ali i književnost za decu. Njegovo ime se danas vezuje za poznu rusku avangardu, a neretko se spominje i kao preteča teatra apsurda i satiričar rane sovjetske ere.
Njegovi „Slučajevi“ se u teoriji nazivaju i antipričama. One nemaju početak, sredinu i kraj, često bez konvencionalnog značenja. Sama forma je drugačija, bez jasne strukture, često uz antiklimaks na kraju i beskonačna ponavljanja bez evidentnog smisla i trunke poštovanja prema očekivanim književnim normativima. Kao autor nije stekao slavu tokom života, i najveći deo njegovog pisanog opusa je izdat u tajnosti kao samizdat. Zbog antisovjetskog delovanja proveo je godinu dana u zatvoru u Kursku.
Tokom opsade Lenjingrada 1941. godine uhapšen je po drugi put zbog iskazivanja defetizma. Tog dana, komšija ga je pozvao da načas izađe u dvorište, gde su ga u kućnim papučama pokupili ljudi u crnim kaputima i odveli u nepoznatom pravcu, na isti način kao i brojne njegove antijunake. Kažu da je predvideo sopstveni kraj.
Umro je 2. februara 1942. godine u lenjingradskom zatvoru u odeljenju za psihijatriju, od gladi, u svojoj 36. godini. Prvo izdanje njegovih priča i pesama koje nisu bile namenjene deci u inostranstvu objavljeno je 1970. godine na nemačkom jeziku, dok je prvo izdanje na srpskom objavljeno 1982. godine. U Sovjetskom Savezu tek 1988. godine, četrdeset šest godina nakon smrti autora.
U decembru 2011. godine, zajedno sa dvadesetak uspešnih mladih umetnika osniva organizaciju "Kulturni element", sa kojom je do sada imao brojne kulturne i humanitarne aktivnosti širom zemlje. Do sada je imao preko deset samostalnih režija i dvanaest asistencija režije, a radio je u brojnim projektima kao dramaturg.
U Madlenianumu je tokom prvih nekoliko godina imao niz pevačkih uloga u operama i mjuziklima. Profesionalno se bavio brojnim umetničkim poslovima, dizajnom zvuka, video režijom i drugim vidovima umetničkog stvaralaštva. Bio je predsednik i član žirija pri nekoliko književnih manifestacija i pozorišnih festivala. Član je predsedništva Mense Srbije, gde je od 2014. godine glavni i odgovorni urednik časopisa „MozaIQ“. Od 2015. godine radi kao urednik za Festival monodrame i pantomime kao i za Novi Tvrđava teatar, gde 2017. godine postaje glavni i odgovorni urednik.
Autor je televizijske serije "Prva tarifa" koja je premijerno prikazana na Prvoj televiziji. Aktivno drži operska i literarna predavanja i seminare širom zemlje, a od ove godine vodi operski studio pri Operi i teatru Madlenianum. Stručno se usavršavao u Monaku, u Operi Monte Karlo.
Нема коментара:
Постави коментар