U programu Srpski film u okviru 45.
FEST-a naći će se 7 ostvarenja poreklom iz Srbije, od
čega 2 nacionalne premijere:
“Afterparti”
(Luka Bursać) i “Rekvijem za gospođu J.” (Bojan Vuletić),
koji je pre nekoliko dana imao prvo javno prikazivanje na filmskom festivalu u
Berlinu. Nacionalni program ove godine može da se pohvali veoma raznolikim
filmovima, pre svega u smislu žanra i stila. Osim toga, zanimljiva je činjenica
da su reditelji koji stoje iza ovogodišnjih filmova različitih generacija, te je
tematski opseg ove selekcije veoma širok i raznovrstan.
“Afterparti” Luke Bursaća je drugi po redu
dugometražni film ovog mladog reditelja, koji je među publikom postao popularan
već svojim kratkometražnim filmovima gotovo futurističke vizuelne estetike, a
koji u fokusu imaju mahom priče o odrastanju njegovih vršnjaka. Nakon “Tmine”, koja koketira sa urbanom naučnom
fantastikom, Bursać se vraća u bioskope sa filmom o harizmatičnom beogradskom
šankeru koji pokušava da se oproba u svetu glume. Glavnu
ulogu tumači Rade Ćosić, koji je i izvršni producent filma.
Bojan Vuletić imao je veoma uspešnu svetsku premijeru svog novog
ostvarenja u okviru programske selekcije Panorama na Berlinskom filmskom
festivalu, a kritike su nedvosmisleno bile pozitivne prema “Rekvijemu za
gospođu J.” – kako u razmatranju Vuletićevog rediteljskog pisma, tako i
u prepoznavanju poetike Jelene Stanković, direktorke fotografije. Nakon “Vodiča
kroz Beograd sa pevanjem i plakanjem”, ovaj beogradski reditelj predstavlja film
o mirnim samoubilačkim namerama sredovečne žene, koju tumači Mirjana Karanović.
“Dnevnik mašinovođe” je najnoviji dugometražni film
Miloša Radovića, a krasi ga dobro poznati humor ovog scenariste i reditelja, kog
publika zna kao idejnog tvorca čuvene serije “Otvorena vrata”. Dvehiljaditih,
Miloš Radović piše i režira dva popularna filma – “Pad u raj” i “Mali svet”,
koji su veoma dobro prošli i među publikom i pred kritikom.“Dnevnik mašinovođe”
je duhovita i tragična priča o neobičnoj sudbini mašinovođa, koji svake godine
usmrte veliki broj ljudi tokom svog naizgled ne tako stresnog posla.
Istovremeno, to je veoma stilizovana priča o odrastanju, te prijateljstvu,
porodici i ljubavi. Glavnu ulogu tumači Lazar Ristovski.
“Jesen samuraja” je komedija koja dolazi od autorskog
dvojca, scenariste Dimitrija Vojnova i reditelja Danila Bećkovića, koji su
publiku oduševili i nasmejali svojim prethodnim bioskopskim hitom “Mali budo”. U
pitanju je ljubavna priča o profesionalnom karatisti, koji po završetku karijere
upada u niz suludih situacija u pokušaju da nađe pravi posao.
U selekciji nas očekuje još jedan žanrovski film, i to psihološki triler,
debitantski film Filipa Kovačevića, diplomiranog matematičara, a to je film
“Inkarnacija” koji govori o čoveku koji se budi iznova i
iznova, na trgu u neimenovanom gradu, a tragajući za sopstvenim identitetom
dolazi do brojnih neočekivanih i neprijatnih sazanja. Pitanje koje ovaj film
postavlja je da li će on uspeti da se suprotstavi svojoj prošlosti.
Dva preostala filma u okviru selekcije Srpski film svoju domaću
premijeru imala su na prošlogodišnjem izdanju Festivala autorskog filma, a u
pitanju su ostvarenja dvoje mladih filmskih autora: “Svi severni
gradovi” Daneta Komljena i “Vetar” Tamare Drakulić.
“Svi severni gradovi” je Komljenov debitantski dugometražni film, a ovaj
reditelj snimio je prethodno nekoliko uspešnih kratkometražnih i
eksperimentalnih filmova. “Svi severni gradovi” je priča o Bobanu i Borisu koji
se nalaze odvojeni od sveta, među nizom napuštenih bungalova; to je ogled o
krhosti ljubavi i sirovi osvrt na izolovanost. Tamara Drakulić je beogradska
rediteljka koja je publici poznata zbog svoja dva prethodna dugometražna indi
ostvarenja: “Ljuljaška” i “Okean”. Izuzetno poetičan i nežan, “Vetar” Tamare
Drakulić je priča o odrastanju jedne šesneastogodišnje devojčice, koja je
smeštena na obalu mora.
Ima i onih koji smatraju da je ovakvo nacionalno takmičenje na ovaj
način deplasirano. Milan Vlajčić, filmski kritičar i hroničar kulturnih
zbivanja mišljenja je da „ovakve domaće filmove na Festu niko živ neće gledati.
Nacionalna selekcija 45. Festa nema ni svrhu ni važnost.“
Komisija koja je vršila izbor fimova za ovogodišnji FEST po obavljenom poslu izdala je Saopštenje.
Žirijem ovog nacionalnog takmičenja predsedava hrvatska glumica Ksenija
Marinković, a u njemu se osim nje nalaze i srpski reditelji i
scenaristi, Miroslav Momčilović i Slobodan
Skerlić, zatim francuski glumac i reditelj Žan Mark
Bar, te hrvatski pisac, reditelj i producent, Hrvoje
Hribar.
Ksenija
Marinković
je hrvatska pozorišna, televizijska i filmska glumica. U protekle dve decenije
ova višestruko nagrađivana umetnica igrala je u preko pedeset predstava, u oko
dvadeset dugometražnih filmova i nekoliko popularnih televizijskih serija.
Matična kuća Ksenije Marinković je Zagrebačko kazalište mladih, u kom je
značajne uloge nizala još od davne 1989, a pre nekoliko godina našla se čak i na
mestu vršioca dužnosti direktora ove ustanove. 2015. godine, prešla je u
Hrvatsko narodno kazalište gde na mestu prvakinje trenutno radi na novim
projektima.
Žan
Mark Bar je
francuski reditelj, glumac, pisac i producent. Sredinom osamdesetih, počeo je sa
radom u pozorištu i na televiziji, a planetarni uspeh donela mu je uloga u filmu
“Veliko plavetnilo” Lika Besona. Usledila je saradnja sa Larsom fon Trirom u
njegovim filmovima “Ples u tami” i , nakon čega je Žan Mark Bar kao reditelj,
scenarista i producent debitovao sopstvenim ostvarenjem “Ljubavnici” 1999.
godine. Danas radi kao glumac i reditelj širom sveta.
Miroslav
Momčilovic je
srpski scenarista i reditelj, publici poznat po nekolicini filmova koji su se u
proteklih dvadesetak godina našli među nagledanijim bioskopskim ostvarenjima.
Momčilović potpisuje scenario za generacijski hit u režiji Radivoja Andrića,
“Kad porastem biću Kengur”, a njegov rediteljski
dugometražni prvenac je “Sedam i po” iz 2006. godine. Usledili su “Čekaj me, ja sigurno neću doći”, “Smrt
čoveka na Balkanu” i “Smrdljiva bajka”.
Hrvoje
Hribar je
hrvatski pisac, reditelj i producent. Prvi
zapaženi rediteljski rad mu je “Prestanite jesti”, akademski antidokumentarac, nakon kog
je snimio veliki broj uspešnih dokumentarnih filomova. Dobio je Oktavijana za
svoj prvi dugometražni igrani film “Puška za uspavljivanje” 1997. godine, a njegov najgledaniji
film svakako je “Što je muškarac bez brkova” koji je snimio osam godina kasnije.
U sklopu svoje producentske kuće FIZ production piše, režira i producira
propagandne spotove, igrane i dokumentarne filmove. Od
2011. do nedavno bio je na čelu Hrvatskog audiovizuelnog centra, kao jedan od
njegovih najznačajnijih direktora.
Нема коментара:
Постави коментар