Svečano otvaranje : ponedeljak
6.7. u 19h
6-14.7.2020. Mala
galerija Ulupuds
Izložba Maternji jezici obuhvata dve serije radova rađenih tokom 2019.
godine. Serija crteža Poprečni presek reproduktivnog rada u boji simulira jezik
vezova koji su tradicionalno koristile žene sa Balkana. Jezik shaćen u
bartovskom smislu kao langue, sistem pravila, koristila sam za promišljanje
pitanja ženskog rada, reproduktivnog i umetničkog, kao i nasleđa po ženskoj
liniji u procesu stvaranja značenja. Crteži kao pojedinačni parole
predstavljaju prevod ilustracija anatomskih udžbenika sa jezika pozitivizma i
činjenica na intimni jezik kuvarica, jezik privatnog prostora i društveno
poželjnog ponašanja. Simuliranjem veza trudila sam se da pratim liniju iscrtanu
ženskom rukom od perioda kada je ona jedino tako sublimirana mogla da posreduje
ženskoj misli, pa do danas kad joj (mi) je (malo) više dozvoljeno.
Serija O ljubavi i patnji u
mravinjem pismu predstavlja deo mog istraživanja sa master studija o iskustvima
i komunikaciji žena u kineskoj istoriji; kroz kombinaciju cijanotipije i veza
beležila sam fragmente ove komunikacije. Kroz istoriju je ženska komunikacija
ograničavana kako fizički tako i isključivanjem iz obrazovnog sistema, međutim
žene Hunan provincije u Kini predstavljaju jedinstven primer odstupanja od ovog
pravila. Nǚshu (女书) ili žensko pismo predstavlja sistem karaktera kojima su
isključivo žene iz ove provincije ostvarivale međusobnu komunikaciju, pisale i
pevale svoju poeziju, kao i ispisivale i vezle poruke u posebne knjige
posvećene ženskim članovima porodice. U vreme kada je standardni sistem
kineskih karaktera uveliko unificiran i korišćen u svakodnevnoj komunikaciji,
ženama nije bio dostupan jer nisu imale pristup školstvu. Pismenost je smatrana
muškom vrlinom, dok je prostor žena bio sveden na kuću i neposrednu okolinu
(što je garantovala tradicija podvezivanja stopala). Međutim u tom ograničenom
prostoru kineske žene uspele su da uspostave komunikaciju i stvore književna i
umetnička dela, tada od strane muškaraca nazivana pogrdno mravinjim pismom, ili
pismom komaraca.
Jezici ručnog rada, malog formata
i intimnih prostora čine jednu vrstu ženskog nasleđa na koje pokušavam da se
ugledam kroz svoje radove. Kroz dugu istoriju sputavanja, velike teme neretko
su izražavane kroz male, sublimirane forme, i ja se samo nadovezujem na liniju narativa
koja je se odavno veze.
Dunja Karanović
rođena je 1996. godine u Beogradu. Osnovne studije završila je 2019. na
Fakultetu likovnih umetnosti – Slikarski odsek, u klasi prof. Dobrice Bisenića.
Trenutno pohađa MFA studije na Akademiji umetnosti Kine (China Academy of
Arts). U poslednjih 5 godina izlagala je crteže i grafike na grupnim izložbama
u Srbiji i inostranstvu (XX Bijenale studentskog crteža Srbije, XV Međunarodni
bijenale minijature, Majska izložba grafike, Izložba crteža i skulptura malog
formata studenata FLU, i dr.).
Нема коментара:
Постави коментар