Странице

уторак, 7. март 2023.

51. FEST : Usta puna zemlje

 


Film proslavljenog reditelja Puriše Đorđevića “Usta puna zemlje”, koji je završio samo nekoliko nedjelja prei smrti, premijerno je prikazan na zatvaranju 51. Festa, 5. marta. Time mu je, posthumno, ispunjena želja. Naime, prilikom uručenja nagrade “Beogradski pobednik” za doprinos filmskoj umjetnosti na 49. Festu. Đorđević je rekao da bi voleo da da njegovo sledeće ostvarenje bude prikazano upravo na ovom festivalu.



Film “Usta puna zemlje” je ekranizacija istoimenog romana Branimira Šćepanovića, a Đorđević potpisuje i scenario. Glavne uloge tumače: Radivoje Raša Bukvić, Sonja Kolačarić, Andrija Kovač, Lazar Jovanov, Aleksandra Rukavina i drugi.  Režiser kroz sudbinu glavnog junaka Marka priča priču o sopstvenom životu, odrastanju i putu koji svaki čovek prolazi od rođenja do smrti, putu borbe koja je kod Đorđevića duboko ukorenjena u antifašizmu. Đorđević nas vodi kroz suptilne emocije svog glavnog protagoniste kojeg uvlači u nesvakidašnje situacije pomognut maestralnim Šćepanovićevim romanom. Njegov glavni junak nam pokazuje put kroz kaljugu civilizacije ka izgubljenoj duhovnosti i osvajanju slobode.




ULOGE: Radivoje Bukvić, Sonja Kolačarić, Andrija Kovač, Lazar Jovanov, Aleksandra Rukavina, Nikola Marković, Marjan Apostolović, Marko Topolovački, Petar Božović, Pavle Gogić, Ana Kostovska…

Đorđević je dobitnik mnogobrojnih priznanja, među kojima je Zlatna arena u Puli za režiju filma “Jutro” (1967), nagrada za životno delo Udruženja filmskih kritičara FIPRESCI Srbija (2012), nagrada Festivala filmskog scenarija u Vrnjačkoj Banji za film “Tango je tužna misao koja se pleše” (1997), Orden Vuka Karadžića... Nagrađivan je i na festivalima i u Veneciji, Rimu, Moskvi…

Dobitnik je i počasne nagrade “Beogradski pobednik” 49. Festa 2021. godine, u okviru kojeg je održao i predavanje o reditelju Sergeju Mihajloviču Ejzenštajnu, inspirisan njegovim radom uoči II svetskog rata.

 Prva četiri njegova igrana filma: “Devojka” (1965), “San” (1966), “Jutro” (1967) i “Podne” (1968), žanrovski su određena temom rata, a povezuje ih i specifičan autorski izraz baziran na dramaturgiji montažno povezanih fragmenata, izveden kombinacijom rediteljskog i montažnog postupka koji se oslanja, prije svega, na metaforične dijaloge i ekspresivnu muzičku podlogu.

Нема коментара:

Постави коментар