GALA KONCERT U NOVOJ GODINI - ZORAN TODOROVIĆ I PRIJATELJI

GALA KONCERT ZORANA TODOROVIĆA I PRIJATELJA

Sa svetskih operskih scena

18. januar 2019. u 19:30 časova, Velika scena MADLENIANUMA

Novu godinu Madlenianum započinje serijom koncerata na kojoj će se predstaviti naši poznati solisti sa svetskom karijerom, ali i mladi operski umetnici koji su svoju karijeru započeli upravo u Operi i teatru Madlenianum. 18. januara sa početkom u 19.30 časova na Velikoj sceni čast da otvori ovaj niz ima tenor svetskog renomea Zoran Todorović, Beograđanin koji je napravio svetsku karijeru, pre svega nastupajući na nemačkim operskim scenama, ali osvajajući i daleki svet, kao što su Tokijo i Bogota. Gosti na koncertu su Nikola Mijailović, bariton i Dragana Radaković, sopran, uz pratnju orkestra Madlenianuma. Koncertom diriguje maestro iz Italije Alberto Veronezi (Alberto Veronesi).

Koncert je ujedno obeležavanje 25 godina umetničkog rada, koji je Zoran Todorović započeo debijem na sceni Bečke opere u Madam Baterflaj, da bi te 1994. godine nastupio kao princ Lepold u novoj produkciji La Žuiv, uz Nila Šikofa i Sual Isokovski. Koncert je koncipiran u dva dela sa pauzom, a program koncerta je sastavljen od najpoznatijih arija i dueta, poput onih iz Toske, Pajaca, Turandot, Otela...

Uz međunarodno priznanje u lirico-spinto repertoaru, mnogi kritičari rangiraju Zorana Todorovića u deset vodećih svetskih tenora. Nastupao je u najznačajnijim teatrima među kojima su: Bavarska državna opera, Semper opera u Drezdenu, Nemačka opera i Državna opera u Berlinu, Holandska opera, Teatar La Mone u Briselu, Bečka državna opera, Opera San Franciska, Opera Los Anđelesa, Teatar Kapitol u Tuluzu, Marsejska opera, Kraljevska opera Kovent Garden,  kao i na Festivalu u Bregencu i u Narodnom pozorištu u Tokiju, pod palicom najznačajnijih dirigenata našeg vremena. Edita Gruberova ga navodi kao najdražeg partnera

Iako je karijeru započeo kao lirski tenor raspon njegovog glasa omogućava mu da peva i dramske uloge. Todorović je 2009. godine, na opšte oduševljenje publike Masimo Teatra u Palermu, izveo svoj prvi vagnerovski repertoar, i to u naslovnoj ulozi Vagnerove opere Loengrin. Od tada se na njegovom repertoaru niže veliki broj naslovnih uloga dramskih tenora među kojim su naslovna uloga u operi Andre Šenije (Marsejska opera – Ženevska opera), uloga Dika Džonsona u operi Devojka sa zapada  (Masimo Teatar u Palermu – Opera Monte Karla- Ciriška opera, pod dirigentskom palicom Marka Armiliata), uloga Žana u Masneovoj operi Irodijada (Flamanska opera u Gentu i Antverpenu), uloga Poliona u Normi (Bavarska državna opera u Minhenu sa Editom Gruberovom), kao i Roberto Devero (koncert u Varšavi sa Editom Gruberovom), Manriko u Travijati (Ženevska opera), Don Alvaro u operi Moć sudbine  (Opera Bastilja u Parizu – Grand Teatar Liceo u Barseloni - Tokio), Paolo u operi Frančeska Da Rimini (Opera Monte Karla), Turidu u operi Kavalerija rustikana i Kanio u operi Pajaci (Ciriška opera – Nemačka opera na Rajni - Moskva), Florestan u Fideliu (Lijež), Gvido Bardi u Firentinskoj tragediji (Teatar Ređo u Torinu i Opera Monte Karla, pod dirigentskom palicom Pinčasa Steinberga), Don Hose u operi Karmen (Nemačka opera na Rajni), Kalaf u Turandotu (Nemačka opera na Rajni), Ruđero u Lastavici (Tel Aviv sa Angelom Georgiju), Kralj Artur (Opera Bastilja pod dirigentskom palicom Filipa Žordana). 

         Godine 2013. svom repertoaru dodaje nove uloge iz Vagnerovih i Verdijevih opera, pojavljujući se kao Radames u Aidi u Marseju i u naslovnoj ulozi opere Parsifal  u Flamanskoj operi. U sezoni 2016/17, Todorović postiže veliki uspeh svojim debitovanjem na sceni u naslovnoj ulozi nove produkcije Otelo u Nemačkoj operi na Rajni u Dizeldorfu, gde kasnije izvodi i Kalafa u Turandotu. On je takođe pevao u La Vali kao Đuzepe Hagenbah u pozorištima u Modeni, Pjačenci i Ređo Emiliji.

Todorovićeva angažovanja u sezoni 2017/18. su uloga Hagenbaha u La Vali u Điljo Teatru u Luki, uloga Pinkertona u operi Madama Baterflaj u Nemačkoj operi na Rajni, Kania u Pajacima, Kalafa u Turandotu sa Nacionalnom operom Bukurešt i uloga Kavaradosija u Toski na Operskom festivalu u Savonlini.

Njegovi budući projekti su naslovna uloga u Loengrinu i uloga Eleazara u operi Jevrejka sa Flamanskom operom, kao i prvo pojavljivanje u ulozi Apolona u operi Dafne Riharda Štrausa u Hamburškoj državnoj operi.   

Nikola Mijailović, bariton, prvak Opere Narodnog pozorišta u Beogradu, redovni profesor na Katedri za solo pevanje Fakulteta muzičke umetnosti u Beogradu, umetnik svetskog renomea i čest gost na mnogim značajnim operskim scenama širom sveta.

Rođen je u Beogradu 1973. godine. Nakon završenog klavirskog odseka srednje muzičke škole „Dr Vojislav Vučković“, studije solo pevanja na FMU upisuje u klasi svoje majke, primadone Radmile Smiljanić. Diplomirao je na Bečkom konzervatorijumu, a magistrirao na Kertis institutu za muziku u Filadelfiji. Nakon usavršavanja u Operi Bastilja u Parizu i Muzičkoj akademiji zapada u Santa Barbari, svoje pevačko obrazovanje zaokružuje diplomom Milanske Skale 1999. godine.

Pobednik je 5. međunarodnog takmičenja „Lućano Pavaroti“ u Filadelfiji 1995, dobitnik prvih nagrada na takmičenjima studenata muzike SFRJ u Herceg Novom 1991, „Mario Lanca“ u Filadelfiji 1995, kao i treće nagrade na takmičenju „Lejla Genčer“ u Istanbulu 1997. godine.

Gostovao je u operskim kućama poput Milanske Skale, Venecije, Verone, Las Palmasa, Drezdena, Hanovera, Tokija, Seula, Pekinga, Beča, Katanije, Moskve i Tel Aviva. Njegov repertoar obuhvata četrdesetak vodećih uloga baritonskog faha, kao što su Rigoleto, Nabuko, Jago, Evgenije Onjegin, Baron Skarpija i druge.

Dragana Radaković, sopran i dirigent, rođena je u Novom Sadu. Završila je osnovne i magistarske studije na FMU u Beogradu i to dva odseka - solo-pevanje u klasi prof. Radmile Bakočević i dirigovanje u klasi prof. Stanka Šepića. Zaposlena je na FMU od 2000.godine kao asistent na katedri za dirigovanje, a od 2009. kao docent vodi predmet Operski studio. Usavršavala se u Italiji pohađajući master klaseve kod čuvenih soprana: Renate Skoto, Mirele Freni, Magde Oliviero i Brune Baljoni. Najveći doprinos njenom usavršavanju dao je profesor Nikola Mitić.

Kao sopran ostvarila je veliki broj uloga: Aida, Odabela, Abigaila, Leonora, Dezdemona, Turandot, Toska, Norma, Dona Ana, Mizeta, Rozalinda, Silvija ....

Zapažene uspehe imala je: u Sidnejskoj operi gde je pevala 14 predstava Turandot, na Internacionalnom muzičkom festivalu u Makau – Kina sa istom ulogom, na koncertu u Valensisji u operskoj sali „ Kraljevskej palate umetnosti“, u Državnoj operi u Budimpešti sa Toskom, u Nacionalnoj Operi u Rumuniji -Temišvar, Kluž, Bukurešt, Jaš kao i na internacionalnim festivalima u Sibiju i Hunedoari. Zatim, na Internacionalnom festivalu u Sloveniji u čuvenoj sali ''Cankarijev dom'' u Ljubljani, kao i u Mariborskoj operi. Četiri premijere je ostvarila u HNK Osijek, a pevala je i u Bugarskoj na internacionalnim festivalima u Burgasu, Varni i Staroj Zagori. U Cirihu je učestvovala na koncertu posvećenom 200-toj godini od rođenja Đ. Verdija. U Italiji je pevala na letnjim festivalima u Maćerati i Odercu. Dugo godina je stalni saradnik beogradske i novosadske opere.

 Alberto Veronezi, dirigent, izgradio je ime maestra modernog doba, kombinujući svoje izuzetno poznavanje repertoara, izvrsnu povezanost sa izvođačima i veliko praktično znanje, što sve zajedno ima veliki uticaj na njegov sveobuhvatni rad. Svojim uspesima na podijumu i brojnim projektima iza scene, stekao je veliko poštovanje publike iz celog sveta. 

Rođen u Milanu, diplomirao je klavir, kompoziciju i dirigovanje na Konzervatorijumu “Đuzepe Verdi” u Milanu. Tu osniva “Gvido Kanteli” orkestar, koji i danas deluje u okviru konzervatorijuma. U godinama koje slede putuje po svetu i za njegovu karijeru svakako je značajan boravak u Salizburgu (1996.) i Njujorku (1998.). 1999. godine prvi put diriguje u Teatru Skala u Milanu, tada je imao čast da sarađuje sa tenorom Plasidom Domingom.

Sebe naziva “Pučinijancem”, širom sveta diriguje njegove opere. Veronezi je 1999. godine imenovan za muzičkog direktora festivala Pučini u Tore Del Lagu, gde ne samo da je dirigovao svim operama ovog kompozitora, već je takođe doprineo i izgradnji nove operske kuće. 2013. godine diriguje Tosku u Šangaju, a nekoliko meseci pre ovog dirigovanja pozvan je da otvori Veliki Teatar u Tjanđinu, sa istom operom, i to kao prvi Zapadnjak i Italijan koji je angažovan na mestu umetničkog direktora u jednoj sekciji Opere. 

Za produkciju opere Boemi, Veronezi je na festivalu osvojio nagradu „Abjati“, koju dodeljuje italijansko udruženje muzičkih kritičara. Među njegovim nastupima na festivalu 2009. godine našli su se i nova produkcija opere Manon Lesko i koncert sa čuvenim sopranom Angelom Georgiju. 2001. godine Veronezi je imenovan za umetničkog i muzičkog direktora Sicilijanskog simfonijskog orkestra u Palermu, gde izvodi kompletan repertoar simfonija Betovena, Bruknera, Malera i Šostakoviča, ali takođe i ističe italijansku simfonijsku muziku i nastavlja da se bavi savremenim delima. Veronezi je postavljen i za direktora Filharmonije Teatra Comunale u Bolonji. 2010. godine, Veronezi je imenovan za muzičkog direktora njujorškog operskog orkestra za sezonu 2011/ 2012. Iste godine imenovan je za glavnog direktora Petruzeli fondacije.

Stalno nalazeći načine da široj publici predstavi nedovoljno prikazivan repertoar,  Veronezi je sa kompanijom Nemački gramofon (Deutsche Grammophon) snimio brojna nmanje poznata i nepoznata dela, u ovim projektima su učestvovali Plasido Domingo, Violeta Urmana, Angela Georgiju, Roberto Alanja, orkestr i hor Santa Sesilije, Bečka filharmonija...

Uz mnoge svoje projekte, Veronezi je takođe nastupao i kao gostujući dirigent u Njujorku, Briselu, Tokiju, Atini i Tel Avivu, kao i u operi Magio Musicale, Nemačkoj operi i operi La Monnaie.