VII Beogradski Šopenov fest

„Kada odsviram neki Šopenov komad, osećam kao da sam ronio suze nad gresima koje nikada ne počinih i tugovao nad nesrećama koje nikada nisu bile moje”, 

izjavio je jednom prilikom Oskar Vajld.

Na VII Beogradskom Šopenovom Festu (BŠF) koji će se održati od 7-13. maja 2018. u Beogradu moći ćemo da se uverimo da li kao slušaoci delimo istu emociju. 

U Poljskoj ambasadi u Beogradu, 28. marta na konferenciji za medije organizatori i direktori festivala Milenija Reljić i Ivana Matijević predstavili su programe koncertne, obrazovne i prateće aktivnosti vezane za festival.

Kao učesnici konferencije prisutnima su se obratili: domaćin konferencije, ambasador Republike Poljske u Srbiji - Nj.E. Tomaš Njegođiš, drugi sekretar Ambasade Australije u Beogradu Maris Tebecisa i predstavnica Muzikološkog instituta SANU dr. Ivana Medić.

Specijalna gošća, mlada pijanistkinja Galina Nikolin izvela je minijaturu F. Šopena.

BŠF je internacionalna, kulturno-obrazovna manifestacija, koju od 2012. godine organizuje umetničko udruženje KREARTIVA, sa Muzičkom školom Stanković kao domaćinom, i Ambasadom Republike Poljske u Beogradu kao generalnim sponzorom, uz podršku Sekretarijata za kulturu grada Beograda, gradske opštine Vračar, Ustanove predstavništva Republike Srpske u Srbiji i RC Beograd – Stari grad. Preteča BŠF je Šopenijada, respektabilne revije mladih pijanističkih talenata, osnovane 1990. godine,uz stručnu saradnicu profesorku Jokut Mihailović - jedno od najvećih imena klavirske pedagogije na Balkanu, dobitnicu Ordena Republike Poljske za zasluge u oblasti kulture, i osnivača Šopenijade. Ova manifestacija iznedrila je  svetski priznate pijaniste.

BŠF 2018. će predstaviti pijaniste Eugena Indjića (Francuska/USA), Nino Gurevič (Gruzija), Lesli Majkla (Australija), Zorana Imširovića (Nemačka)  i džez pijanistu Lešeka Moždžera (Poljska).

BŠF populariše klasičnu muziku, predstavljajući stvaralaštvo jednog od najvećih kompozitora čovečanstva, pesnika klavira – Frederika Šopena. Projekat BŠF sadrži raznovrsne aktivnosti: Pijanističko takmičenje za mlade talente – učenike i studente klavira iz Srbije, regiona i Evrope, koncerte, stručna predavanja, master klas, radionice za decu. Festival je specifičan osvrt na lik i delo velikog kompozitora, vreme u kome je živeo, uticaje njegove muzike na kasnije muzičke stvaraoce, a takođe i pogled na Šopena kao večitu inspiraciju u savremenim oblicima sveukupnog kulturnog izraza.

 Galina Nikolin izvodi minijaturu F. Šopena.

Kao međunarodna profesionalno – stručna manifestacija, BŠF okuplja prevashodno muzičku omladinu i predstavnike struke, stručnu muzičku javnost, eminentne goste iz Srbije i inostranstva, ali i sve ljubitelje muzičke umetnosti. BŠF je i koncept kontinuirane promocije mladih talenata po gradovima Srbije i regiona, ciklusom koncerata pod nazivom Odjeci Šopen Festa.

Tokom koncertnih sezona 2012-2017, BŠF je u okviru ciklusa Odjeci, predstavio oko 100 mladih talenata, na 50 koncertnih nastupa i u okviru značajnih muzičkih manifestacija, u više od 20 gradova u Srbiji i regionu (Beograd, Sremska Mitrovica, Novi Sad, Sombor, Smederevo, Šabac, Kragujevac, Ćuprija, Jagodina, Zaječar, Pančevo, Kragujevac, Tuzla, Bijeljina, Banja Luka..), koje je posetilo ukupno oko 5000 posetilaca. Festival je takođe ostvario značajnu saradnju sa srodnim festivalima:  Šopen festival Ženeva 2014, i Festival Šopen Priština 2015.

U okviru promocije humanitarnih delatnosti u oblasti kulture i umetnosti, na koncertima BŠF su sakupljane donacije i pomoć u različite svrhe (pomoć oboleloj deci, pomoć školi za decu sa posebnim potrebama, obnavljanje škola oštećenih u poplavama, pomoć za palijativnu negu obolelima od kancera, kupovina 4D ultrazvuka za pančevačko porodilište)…

Beogradski Šopen Fest do sada je posetilo 18.000 posetilaca. Održano je 27 koncerata: 18 pijanističkih resitala sa umetnicima iz Srbije, Austrije, Rusije, Poljske, Švajcarske, Italije, Hrvatske, Grčke i Portugalije; 2 Koncerta sa Simfonijskim orkestrom, 4 Koncerta Šopen kao inspiracija, 3 koncerta Fest Gosti (gostovanje pet muzičkih škola iz Srbije i regiona).

Obrazovne aktivnosti: 5 izdanja Pijanističkih takmičenja (150 aktivnih učesnika i 700 posetilaca); 15 Majstorskih kurseva eminentnih pedagoga (100 aktivnih i 500 pasivnih polaznika); 11 Stručnih predavanja (1000 muzičkih pedagoga); 3 programa Susret sa umetnikom; 

 

Programi za decu: 18 Muzičkih radionica za decu, Muzičko – baletska predstava za decu Čarolija uz Šopena, (2 sezone), 3 koncerta Mala škola bontona  – ukupno 2500 mališana.

Gostujući pijanisti: 2017 - pobednici i finalisti Šopenovog konkursa u Varšavi Šimon Nering (Poljska), i Dmitri Šiškin (Rusija), i Rita Kinka (Srbija);  2016 - finalista Šopenovog konkursa Varšava Aljoša Jurinić (Hrvatska), Mihajlo Zurković, Ana Kovačević, Nenad Ivović (Srbija); 2015 – Aljoša Jurinić (Hrvatska), Edgar Kardozo (Portugalija) i Teodor Tzovanakis (Grčka); 2014 - Aldona Budrevič-Jakobson (Švajcarska), Neven Šobajić (Srbija), Đuzepe Andaloro (Italija); 2013 - Biljana Gorunović (Srbija), Nataša Veljković (Srbija / Austrija) i Sofija Guljak (Rusija); 2012 - Vladimir Milošević (Srbija).

Da bi se razumelo Šopenovo delo moramo malo zaviriti u istoriju. U ratovima protiv Švedske i Rusije u drugoj polovini XVII veka, Poljska gubi veliki deo svojih teritorija. Godine 1697. saksonski kneževi postaju kraljevi Poljske, čime se okončava. Krajem XVIII veka Poljska je razdeljena između Rusije, Austrije i Pruske i prestaje da postoji kao država. 

Poljska je nezavisnost povratila okončanjem Velikog (I svetskog) rata. Ove godine Poljaci slave stogodišnjicu obnove (relativne) samostalnosti posle 123 godina okupacije.

Frederik Fransoa Šopen (1810. — 1849.) je bio poljski kompozitor i pijanista romantizma. Rodio se u blizini Varšave kao sin naturalizovanog Francuza, Nikolasa Šopena, koji se u Poljsku doselio 1787. godine i majke Poljakinje, Tekle Justine Kšižanovske. 

Šopenov prvi učitelj bio je njegov otac koji je ubrzo odustao. No, dečak je vežbao i sa samo 11 godina je nastupio pred ruskim carem Aleksandrom I. Konzervatorijum u Varšavi završio je sa svega 19 godina, a sačuvana beleška o njemu iz studentskih dana glasi: "Šopen F., student treće godine, izuzetan talenat, muzički genije.”  

U svojoj dvadesetoj godini seli se prvo u Beč, pa potom u Pariz s ciljem da se usavrši i kao čin revolta usled okupacije Poljske.  Njegova muzika zato je odraz ljubavi prema domovini i tuge zbog njene tragične sudbine. Šetajući pariskim ulicama, u tuđini, on sanja žitna polja Poljske i rečne vrbe.

Uneo je poljski folklor (polke, poloneze i mazurke) u klasičnu muziku.  Jedan je od tri kompozitora (pored Mocarta i Čajkovskog) koji je prepoznatljiv na prvo slušanje. Šopen je prvi ruku stavio na crne dirke, dao prstima autonomiju, muziku oslobodio, a zaposlio celo telo. Šiti harmoniski jezik, izlazi iz dotadašnjih tonaliteta, menja strukture muziciranja, menja žanrove, reformiše etide i od vežbi iznosi ih na scenu. Bez njega klasična muzika bila bi mnogo, mnogo siromašnija. Stoga ne čudi što ga je Robert Šuman redstavio evropskoj publici rečima: "Kapa dole, evo genija”.

Imao je buran ljubavni život. Žorž Sand, čije je pravo ime bilo Aurora Dupin, živela u doba Napoleonovog zakona koji je muževima davao neograničenu vlast nad ženama, kada žena nije imala pravo na sopstveni imetak, na razvod i slobodu da ponovo sklopi brak. Stoga je jednog dana zaključila da je najbolje da, posle osam godina braka, napusti bračno ognjište i ode u Pariz. U Parizu je radila kao novinarka, slikarka i ponajviše kao pisac. Isto tako naglo, kako je napustila muža, jednog dana je sklonila svoju gustu kosu pod kapu, navukla pantalone i sako, stavila cigaretu u usta i rekla: 

„Madam Dupin je mrtva, sada postoji samo Žorž Sand!“

Šopena je srela 1836. godine Jedna prijateljica, koja je prisustvovala tom prvom susretu, savetovala joj je:

„Vidi se da je on žensko, zavedi ga kao muškarac.“

Šopen je bio šest godina mlađi od nje. Ostali su u vezi skoro deset godina (1838 -1847). 

Šopen je često bolovao i umro je sa 39  od tuberkuloze. Imao je izražen strah da će ga živog sahraniti, što u njegovo vreme nije bio redak slučaj.

Nedugo pred smrt, Šopen je odlučio da ode na turneju po Engleskoj. ispostavilo se da je to bila kobna odluka. Tamošnja vlažna klima negativno je uticala na njegovo zdravlje.

Preminuo je ubrzo po povratku u Pariz, 17. oktobra 1849. godine, u okruženju prijatelja i rođene sestre, Ludvika. Sahranjen je u Parizu, na groblju Per Lašez, a srce (po njegovoj izričitoj želi) preneto je u tegli u crkvu Svetoga krsta u Varšavu. Sahrana je kasnila skoro dve nedelje zato što je Šopen želeo da se na sahrani peva Mocartov „Rekvijem“ sa ženskim glasovima, nešto što crkva Medelene nikada pre nije dozvolila. Na sahrani je bilo oko 3.000 osoba, ali ne i Žorž Sand.

No, ni Šopenovo  srce u crkvi Svetog krsta u Varšavi nije bilo spokojno. Neposredno pre nego što će crkva stradati u razaranju grada 1944. godine, jedan SS-ovac odneo ga je sa sobom u Berlin, predstavljajući se kao veliki Šopenov obožavalac.

Nove nemačke vlasti, tada DDR-a, vratile su ga kao relikviju nacionalnog junaka, velikana umetnosti, odmah po svršetku II svetskog rata.

A baš na osnovu  sačuvanog srca naučnici su ustvrdili da je umro ipak od perikarditisa.

O njegovom životui i delu pisane su knjige i snimani filmovi čime se širio njegov kult. U svetu ima oko 80 udruženja koji neguju njegovu muziku. Od 1927. svake pere godine u Varšavi organizuje se Šopenov konkurs.

Planirano je da se festival proširi po regionu te da se održava u Beogradu, Zagrebu, Sarajevu i Tuzli. 

 

PROGRAM VII BEOGRADSKOG ŠOPEN FESTA:

Subota, 28. april  U susret Šopen Festu

11:00 – Zadužbina Ilije M. Kolarca  – Mala škola bontona: Kako se sluša Šopen (za decu od 5-10 godina). Voditelj: Miloš Miovanović.

Ponedeljak, 7. maj 

17:00 – MŠ Stanković – Susret sa umetnikom-Eugen Inđić & Zoran Imširović

Skupština grada Beograda-svečano otvaranje

20:00 Nino Grević, Gruzija

Utorak, 8. maj 

20:00 – Zadužbina Ilije M. Kolarca

Eugen Inđić (Francuska) – Pijanistički resital

Laureat Međunarodnog takmičenja Frederik Šopen (Varšava, 1970)

Sreda, 9. maj

17:00 – 19:00 Klub Gajba – Šopen kafe – Chopin ObSession

od prošle godine ustanovljeno dešavanje, muzičko-poetsko veče, drugačije druženje uz probrane stihove.

Četvrtak, 10. maj-Humanitarni koncert u saorganizaciji sa Ambasadom Australije-akcija Daruj talentima. Prikupljena sredstva biće upotrebljena za kupovinu instrumenata najtalentovanijim učenicima muzičkih škola u Srbiji. Inicijatori pomenute akcije su Ljiljana Orlić, novinarka EDU televizije i Mirjana Miliošević-Simić, muzički pedagogo.

11:00 – Muzikološki institut SANU, Sala 1 – Stručno predavanje

Dr Ivana Medić, naučna saradnica Muzikološkog instituta SANU – Frederik Šopen

Skupština grada Beograda

19:00  Majkl Lesli (Australija) – Pijanistički resital,
20:30  Zoran Imširović, Nemačka

Subota, 12. maj

Svečana sala MŠ Stanković,  stručna predavanja:

15.00 – Prof. Marijana Milošević Simić – Rana muzička edukacija

16.00 –  Dr. Marija Ranđelović – Klara Šuman

Svečana sala MŠ Staković, koncerti:

17:30 – Fest gosti: Podijum mladih talenata

Nastupaju talenti regiona (Srbija, BiH Republika Srpska i BiH Federacija)

19:00 – Kongju Vang (Singapur) – Pijanistički resital

20:00 – Knjaževsko – srpski teatar (prateći program)

Lešek Moždžer (Poljska) – Pijanistički džez resital

Nedelja, 13. maj

Zadužbina Ilije M. Kolarca – Svečano zatvaranje Festivala

20:00 Lešek Moždžer (Poljska) – Pijanistički džez resital

BŠF je kao festivalska forma i animator pijanističke scene Beograda, Srbije i regiona, od 2012. okupio ugledne umetnike ali i značajne kulturne, obrazovne i relevantne državne institucije kao partnere: Zadužbina Ilije M. Kolarca, Jugokoncert, Narodno pozorište u Beogradu, Dom omladine Beograda, Dom vojske Srbije, Centar beogradskih festivala (CEBEF), Sokoj, Kulturni centar Beograda, Dečji kulturni centar Beograd, UK Parobord, UK Novobeogradska kulturna mreža, UK Palilula, Majdan, Mikser Haus, Fakultet muzičke umetnosti u Beogradu, Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu, Akademija umetnosti i Akademija lepih umetnosti.

BŠF su kao sponzori podržali: Ministarstvo kulture i informisanja, Sekretarijat za kulturu grada Beograda, gradske opštine Vračar, Stari grad i Novi Beograd; Ambasada Švajcarske, Veleposlanstvo Republike Hrvatske, Predstavništvo Republike Srpske u Srbiji, Italijanski institut za kulturu u Beogradu.

IZVOĐAČI: 

EUGEN INĐIĆ je rođen je u Beogradu 1947. godine. Njegova majka je Ruskinja, pijanistkinja-amater, a otac mu je bio srpski general u jugoslovenskoj vojsci pod kraljem Petrom II. Emigrirajući sa majkom u SAD, u svojoj četvrtoj godini, zainteresovao se za muziku nakon što je čuo snimak Šopenovih kompozicija Fantazija-Emprompti i Poloneza u As duru. Sa željom da ovlada ovim komadima, započeo je sa časovima klavira. Eugen Inđić je prvi put javno nastupio sa 9 godina svirajući sa Simfonijskim orkestrom Springfilda, na izvođenju Mocartovog klavirskog koncerta u de-molu. Posle dve godine je započeo rad sa Aleksandrom Borovskim (eminentnim ruskim pijanistom i učenikom Prokofjeva), koji ga je učio u Bostonu od 1959. do 1964. godine. Sa 11 godina svirao je Listovu La kampanelu i treću Mađarsku rapsodiju na televiziji NBC, a sa 12 godina realizovao je prvi snimak za RCA Viktor na klaviru Rahmanjinova izvodeći Betovenove Dijabeli varijacije. U trinaestoj je izveo Listov Koncert za klavir br. 1, a godinu dana kasnije Bramsov drugi klavirski koncert sa Nacionalnim simfonijskim orkestrom Vašingtona. U periodu od 1961. do 1971. godine, Eugen Inđić je nastupao svake sezone sa Boston pops orkestrom. Prvu koncertnu turneju održao je 1963. godine u Danskoj zajedno sa pijanistom Aleksandrom Borovskim.

„On svira Šopena kao Poljak, Debisija kao Francuz a Prokofjeva kao ruski majstor“, pisao je časopis Politiken iz Kopenhagena.

Nakon što je diplomirao na Folips akademiji u Andoveru, pozvao ga je Erih Lajnsdorf da izvede Bramsov klavirski koncert broj 2 sa Bostonskom filharmonijom, čineći Inđića najmlađim solistom koji se ikada pojavio sa pomenutim orkestrom. Studirao je muzikologiju i kompoziciju na Harvard univerzitetu  i diplomirao sa izuzetnom pohvalom 1969. godine. Tokom godina provedenih na Harvardu, Inđić je uzimao privatne časove na Džulijard školi za muziku kod renomiranog pijaniste poljskog porekla Mičislava Munca, i Rozine Levine, učenice Li Tompsona.

Godine 1968. upoznao je Artura Rubinštajna koji do smrti ostaje Inđićev prijatelj i mentor, nazivajući ga „pijanistom svetske klase retkog muzičkog i umetničkog savršenstva“.

Od 1972. godine živi u Francuskoj, oženivši si se Idol Rabu, unukom francuskog kompozitora Anri Rabua (naslednika Forea na pariskom Konzervatorijumu), te postaje francuski i američki državljanin.

Eugen Inđić je osvojio tri velika međunarodna takmičenja: Šopenov konkurs u Varšavi 1970, Konkurs Lids ’72, i Rubinštajn u Tel Avivu ’74 godine. Nastupao je sa vodećim orkestrima Sjedinjenih Američkih Država, Južne Amerike, Evrope i Azije sa dirigentima kao što su Bernštajn, Georgiev, Lajnsdorf, Sanderling, Sinopoli, Solti, von Matačić, de Vart, Vit, Zinman i drugi…Redovno nastupa na velikim svetskim scenama kao što su: Karnegi Hol, Koncertgebau, Mjuzikverain, Dvorana Kraljica Elizabeta, Sala Plejel, milanska La Skala. Pozvan je da učestvuje u televizijskoj koprodukciji (Francuska-Poljska-Japan) kompletnih dela Frederika Šopena. Snimio je za diskografske kuće Nagrania / Muza, Soni, RCA Viktor. Njegova diskografija obuhvata dela Frederika Šopena, Debisija, Šumana kao i dela Stravinskog i Betovena. Diskografska kuća Arte Nova Klasiks je realizovala njegove nastupe uživo sa SVF orkestrom, i izvođenjem klavirskog koncerta u be-molu P. I. Čajkovskog i Paganini varijacija Rahmanjinova.

Eugen Inđić redovno održava majstorske kurseve u Evropi, Japanu i Sjedinjenim Državama. Takođe, često je član žirija na međunarodnim takmičenjima uključujući Šopenov konkurs u Varšavi, Listovo takmičenje u Vroclavu, takmičenje Rubinštajn u Tel Avivu, Prolećni festival u Pragu, Viana da mota u Lisabonu, Svetislav Stančić u Zagrebu. Godine 2010. proglašen je za rezidencijalnog umetnika Praškog simfonijskog orkestra. Mnogi ga smatraju za najboljeg živog izvođača Šopenovih dela.

MAJKL LESLI, poreklom je iz Australije, živi i radi u Minhenu kao koncertni pijanista i pedagog. Ne spoljni sjaj, nego u istoj meri virtuozna interpretacija kao i iz muzike proizilazeća poruka kompozitora su njegova misija, obaveza i jedini kriterijum. Leslijeve interpretacije Bahovih, Betovenovih i Šubertovih dela važe za pravu poslasticu među poznavaocima muzike. Njegovo izvođenje odiše samovoljnim karakterom, neuporedivo je verno detalju, zrelo i prodorno, što kod većine današnjih virtuoza možemo uzaludno tražiti. Njegova potpuna posvećenost muzici nagoveštava sjajan koncert.

Lesli je već za vreme studija na Konzervatorijumu u Sidneju nastupao sa vodećim orkestrima u Australiji, gde je, na primer, premijerno izveo Prvi klavirski koncert Bele Bartoka. Kao student čuvene pijanistkinje Rozl Šmid na Visokoj školi za muziku u Minhenu osvaja prestižne nagrade: 1. nagradu takmičenja svih nemačkih akademija i 3. nagradu na internacionalnom ARD takmičenju.

Tokom bogate muzičke karijere bio je i profesor na Kraljevskoj akademiji za Muziku i Dramu (Glazgov), Jehudi Menjuhin školi (London) i Konzervatorijumu Rihard Štraus (Minhenu). Leslijev repertoar se proteže od Skarlatija do Lutoslavskog i, pored ostalog, uključuje sva velika dela Baha i celokupni opus Betovena i Arnolda Šenberga. Pristupa višeslojnosti Šubertove muzike temeljno i sa velikim poštovanjem. Lesli je mnogobrojnim nastupima na radiju i nastupima sa orkestrima stekao veliki ugled. Redovno gostuje na festivalima i koncertima u mnogim zemljama: Austriji, Velikoj Britaniji, Škotskoj, Francuskoj, Italiji, Norveškoj, Švedskoj, Srbiji, Gani, Australiji i širom Nemačke. U Sidneju, slavljen kao jedan od najznačajnijih pijanista koji potiču iz Australije, propraćen je tekstom na naslovnoj stranici: “Sydney’s loss is Germany’s gain”.

Koncet u okviru BŠF biće humanitarnog karaktera, a tako prikupljena sredstva biće upotrebljena za kupovinu muzičkih instrumenata.

NINO GUREVIČ, poreklom je iz Tbilisija, glavnog grada Gruzije. Odrasla u muzičkoj porodici – majka joj je nastavnik klavira, a otac ugledni profesor Vili Gurevič, dirigent, muzikolog i dugogodišnji šef odseka za kompoziciju i teoriju muzike na Državnom konzervatorijumu u Tbilisiju. Kao četvorogodišnjakinja stiče prva znanja u školi za talente Z.Paliašvili, a kasnije je diplomirala na Državnom konzervatorijumu u Tbilisiju. Njene muzičke korake, od najmlađih dana do diplome na akademiji, prati poznati pedagog Edišer Rusišvili, profesor na Konzervatorijumu u Tbilisiju, inače bliski porodični prijatelj, koji je odmah prepoznao veliki pijanistički potencijal i muzikalnost nadarenog deteta. Tako se Nino od samog početka našla u društvu studenata koji su bili stariji od 18 godina. Debitovala je sa Gruzijskim simfonijskim orkestrom izvodeći Mocartov koncert KV 488 u A-duru.

Od tada redovno nastupa sa najznačajnijim orkestrima u Gruziji i poznatim dirigentima, kao što su Đansug Kakidze, Revaz Takidze i Vaktang Mahavariani.Redovan je gost na festivalu Telavi International Music Festival, gde nastupa sa svetskim muzičkim velikanima kao što su: Eliso Virsaladze, Dmitrij Baškirov, Oleg Kagan, Oleg Krisa, Jurij Bašmet, Natalija Gutman, Eduard Bruner, Saulius Sondekis. Od 1991. do 1999. redovno snima za gruzijsku nacionalnu radio-televiziju.

Lista nacionalnih i internacionalnih takmičenja na kojima osvaja nagrade je impresivna: 2. nagrada na 1. Tbilisi pijanističkom takmičenju, 1987; laureat i dobitnik specijalne nagrade na 1. Republičkom pijanističkom takmičenju 1995. i Međunarodnom pijanističkom takmičenju B. Dvarionas – Vilnjus (Litvanija), 1989; 1. Međunarodnom pijanističkom takmičenju Šopen za mlade pijaniste – Moskva, 1992.

Godine 1991. dobija nagradu i stipendiju programa New Names Fondacije Vladimira Spivakova. Posle nastupa na internacionalnom festivalu u Telavivu njen talenat zapaža čuvena gruzijska pijanistkinja Eliso Virsaladze, kod koje nastavlja školovanje na Visokoj školi za muziku u Minhenu, gde dobija odlikovanje akademije. Slede nagrade na velikim internacionalnim konkursima kao što su: Šopenov konkurs – Varšava, Šumanov konkurs – Cvikau, Klara Šuman – Dizeldorf, Šubertov konkurs – Dortmund i Konkurs Feruča Buzonija – Bolcano (Italija). Gurevič redovno nastupa kao solista, kamerni muzičar u Evropi i Aziji i na velikim festivalima kao što su Oleg Kagan Festival – Krojt i Rur Piano Festival – Dortmund. Član je klavirskog trija Dafioni.

ZORAN IMŠIROVIĆ rođen je 1979. godine. Relativno kasno, sa 14 godina, stiče prvo profesionalno muzičko obrazovanje u Nišu, u klasi prof. Svetlane Korunović i uporedo radi sa Miroslavom Lili Petrović u Beogradu. 1997. upisuje studije u Minhenu, a profesori su mu bili ugledni pijanisti: Vadim Suhanov, Majkl Lesli, Gernot Ziber, Roksana Štojbing i Olaf Dresler. Posebne muzičke impulse i obrazovanje stiče kroz poznanstvo i dugogodišnji rad sa velikim pijanistima kao što su Klaus Šilde i Eliso Virsaladze, a pored toga usavršava se i na majstorskim kusevima kod pijanista kao što su: Rudolf Kerer, Mihail Voskresenski, Amadeus Veberzinke, Georg Sava, Karl Bec, Naum Štarkman, Eliso Virsaladze, Klaus Šilde i Menahem Presler. Posle završenih studija živi u Minhenu, a slede i koncertni angažmani u Italiji, Nemačkoj, Francuskoj, Španiji, Austriji, Švajcarskoj, Mađarskoj, Rumuniji, Bugarskoj, Malti i u zemljama regiona.

Posebno je zapažena njegova turneja Franc List –superstar! i snimci za nemačku državnu televiziju povodom dvestote godišnjice od rođenja kompozitora. Umetnik koji neprestano traži nove načine da približi muziku publici 2014. je inicirao konceptualno jedinstven projekat Piano Samer. Osim toga, otvorio je koncertnu seriju Classic im Club, a u saradnji sa Modernom Pinakotekom u Minhenu izvodi i Muziku za 6 klavira Stiva Rajha i nastupa sa poznatim umetnikom Hoseom Marijom Kanom. Pored velikog afiniteta prema nemačkoj romantici, posebno delima Šumana i Bramsa, Imširović u inostranstvu redovno promoviše muziku kompozitora sa jugoslovenskog podneblja. Dobitnik je mnogobrojnih nagrada, jedna od njih je Zlatni lav italijanskog regiona Veneto. Redovan je gost na sledećim festivalima: Kammermusik Festival Nürnberg, Klavierfestival Garmisch-Partenkirchen, Musikherbst Radolfzell. Gostuje i na koncertima u organizaciji poznatih instituta kao: Gete Institut, Hajnrih Bel Štiftung, Moderna Pinakoteka u Minhenu, Ars Bosnae, Balkannet, Sarajevo art i SANU.

Osnivač i umetnički direktor Piano Summer festivala, pijanističke letnje škole u Vranju koji se dešava svakog avgustam, a koji ima i svojevrsnu akademiju.

KONGJU VANG je rođen u Singapuru, a klavir je počeo da svira u trećoj godini. Odabran je kao stipendista da prisustvuje prestižnom Ekol Normal de Mjuzik u Parizu gde je studirao sa renomiranim pijanistom Žan-Markom Lujsadom, i Odil Ketlin-Delanž. Kasnije se upisao u školu Kantorum u Parizu da bi nastavio studije sa Gabrijelom Tanom, jedinim učenikom Fransiska Pulanka.

Od najranijeg uzrasta Vang je postizao izvanredne uspehe na međunarodnim pijanističkim takmičenjima osvajajući Grand Pri u Berlinu i Bordou, kao i nagrade na drugim značajnim takmičenjima širom Francuske. Na Šopenovom internacionalnom pijanističkom takmičenju za mlade pijaniste u Sloveniji, dobio je 6. nagradu, usled čega je član žirija Fransis Vigl podneo ostavku u znak protesta, smatrajući da je Vang trebao biti pobednik takmičenja.

Od tada je mladi pijanista održao više od 500 resitala u Francuskoj, Engleskoj,  Italiji,  Španiji, Portugaliji, Belgiji, Švajcarskoj, Nemačkoj, Hrvatskoj,  Estoniji,  Švedskoj, ostrvu Reunion, Islandu, Indoneziji, Maleziji, Singapuru i drugim zemljama. Izgradio je internacionalnu karijeru kao solista, korepetitor i kamerni muzičar.

Vang je mladi umetnik kompanije Stenvej. Po rečima kritičara, “Potpuni muzičar, veoma osećajan umetnik i izuzetno talentovani mladi pijanista“.

Njegovi najznačajniji nastupi bili su na festivalima; Muzički festival Ernen (Švajcarska), Piano Festival Geza Anda (Berlin), Internacionalna letnja akademija Mocarteum u Salcburgu i Festival kamerne muzike Aurora (Švedska) i uživo su emitovani na francuskom, švajcarskom i singapurskom radiju.

Vang važi za pijanistu na čijem programu je izuzetno zahtevan repertoar koji sadrži 30 klavirskih koncerta, kompletan klavirski opus Šopena i Pulanka.Tokom školovanja na dve najprestižnije francuske akademije muzike, Vang je aktivno pohađao i mnogobrojne majstorske kurseva renomiranih pijanističkih pedagoga.Između ostalih njegovi mentori su pijanista i dirigent Fransis Vigl, Erik Hajdsik (student Alfreda Kortoa), i ugledni pijanista Adam Georgi.Osnivač je i umetnički direktor Piano festivala Island, sa sedištem u Singapuru.

LEŠEK MOŽDŽER izuzetan pijanista, kompozitor i producent, jedan od najznačajnijih džez muzičara u Poljskoj i svetu. Rođen je 1971. u Gdanjsku. Počeo je da uči klavir sa pet godina, a za džez se zainteresovao u svojoj 18. godini. Diplomirao je 1996. na Akademiji za muziku u Gdanjsku. Gostovao je na Beogradskom džez festivalu 2013. godine. 

Učestvovao je na više od 100 muzičkih albuma uključujući i album Komeda 2011, posvećen najpoznatijem poljskom kompozitoru filmske muzike. Godine 1991. nastupao je u bendu Emila Kovalskog, a njegov pravi muzički početak je rad u grupi Milošć iste godine.

Od 1992 – 1996. je svirao sa poznatim saksofonistom  Zbignjevom Namislovskim. Sarađivao je sa renomiranim muzičarima: Tomaž Stanjko, Badi de Franko, Dejvid Frisen, Arči Šep, Mihal Urbanjak.

Moždžerovo ime kao samostalnog muzičara pojavljuje se na međunarodnom takmičenju Džez Junior 1992. u Krakovu.Potom slede značajne nagrade: prva nagrada na Međunarodnom takmičenju za improvizaciju džeza Katovice  1994;  Frederik 1998 kao džez muzičar godine;  Nagrada gradonačelnika Gdanjska za izuzetno umetničko dostignuće 1999; Ad astra – ministar kulture i Nagrada nacionalne baštine za izuzetnog mladog muzičara 2001; nagrada Politika – As pasport u kategoriji rok-pop-šou-biznis 2004.

Bio je član muzičkih grupa uključujući grupu Milošć i Kvartet Zbignjev Namislovski, i snimio je projekat filmske muzike sa kompozitorom Zbignjev Praisnerom, gde se ističu kompozicije kao što su  Rekvijem za mog prijatelja 1998, i 10 laganih komada za klavir 1999.god.Snimio je pet albuma pod svojim imenom uz saradnju sa skoro 50 učesnika, uključujući Impresije na Šopena 94, U susret vetru 96, sa američkim basistom  Dejvidom Frisenom.

Improvizacije na teme iz dela Frederika Šopena pozicionirale su ga kao jednog od najvećih individualista i virtuoza evropske džez scene.Značajna je njegova muzika za pozorište uključujući komad Kosa – Ljubav, zatim Rok mjuzikl  za pozorište u Gdinji, Tango za lejdi Em za Poljski plesni teatar u Poznanju, zatim Psihoza Sare Kejn u Dizeldorfu, u Nemačkoj 2002. godine. Redovno sarađuje sa Janom Kačmarekom kompozitorom iz Los Anđelesa na projektima za kompanije Tventi Senčri Foks i Miramaks.

Njegovo najveće dostignuće u oblasti kompozicije je muzika za prvu svetsku trans operu San letnje noći Vilijama Šekspira, koju je postavio Vojcek Koščeljnjak u Muzičkom teatru u Gdinji premijerno prikazan oktobra 2001.Lešek Moždžer je nastupao širom Evrope, Sjedinjenih Američkih Država, Kanade i Južne Amerike.

Godine 2011. nemačka kompanija  ACT  objavila je Moždžerovo izdanje – zbirku pesama legendarnog filmskog kompozitora Kristofa Komede, na kome su melodije iz filmova poput Rozmarina beba, Romana Polanskog. Publicista lista Gardijan, Džon Fordam, opisao je Moždžerov stil na pomenutom albumu kao kombinaciju uticaja i originalnosti, rekavši da „Njegova njihanja i nijanse sporih melodija ponekad sugerišu na Kita Džereta, ali njegovi izlivi perkusionih igrarija, iskre i zvuci stakato udaračkih linija su odraz njegove individualnosti“.

2011 godine je dobio nagradu Frederik za najbolju originalnu muziku za album Kadžmarek –  Moždžer, koji predstavlja zbirku savremene filmske muzike.

PREDAVAČI:

Dr. IVANA MEDIĆ, rođena Janković, naučna je saradnica Muzikološkog instituta SANU od februara 2013. Od avgusta 2015. rukovodi međunarodnim projektom Kvantna muzika finansiranim od strane Evropske komisije u okviru programa Kreativna Evropa, a od septembra 2014. je na čelu beogradskog tima na trilateralnom projektu Zvučna ekologija grada – urbani zvučni pejzaži Berna, LJubljane i Beograda, koji finansira Švajcarska nacionalna fondacija za nauku.

Koordinatorka je REEM Studijske grupe za rusku i istočnoevropsku muziku pri Britanskoj asocijaciji za slavističke i istočnoevropske studije (BASEES) i spoljna saradnica Centra za rusku muziku koledža Goldsmiths Univerziteta u Londonu. Od 2012. je članica Upravnog odbora Srpskog muzikološkog društva. Članica je više međunarodnih profesionalnih udruženja za savremenu i tradicionalnu muziku: RMA, ICTM, ESEM,BFI…Radila je kao predavač na Otvorenom univerzitetu (The Open University) i saradnik u nastavi na Univerzitetu u Mančesteru, Velika Britanija. 

Pre odlaska iz Srbije bila je vršilac dužnosti glavnog muzičkog urednika u redakciji Trećeg programa Radio Beograda, dok je pedagošku karijeru započela kao asistent na Katedri za teorijske predmete Fakulteta muzičke umetnosti u Beogradu.

Ivana Medić je stekla zvanje magistra muzikologije na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu.

Kao dobitnica prestižnih stipendija Overseas Research Award, Graduate Teaching Assistantship i School of Arts, Histories and Cultures Award odlazi u Veliku Britaniju, gde je 2010. doktorirala na Univerzitetu u Mančesteru, pod mentorstvom prof. Dejvida Feninga.

Objavila je dve knjige i preko 40 naučnih radova. Od 2017. godine je glavna urednica naučnog časopisa Muzikologija. U oblasti njenog istraživanja spadaju: ruska i sovjetska muzika, savremena srpska muzika, teorije avangarde, Štokhauzen, Šnitke, projekat sveobuhvatnog umetničkog dela, klavirska muzika i popularna muzika.

Aktivna je kao pijanistkinja i bas-gitaristkinja, prvenstveno u domenu savremene muzike.

MARIJANA MILOŠEVIĆ SIMIĆ

Obrazovanje:

1996 Diplomirani muzički pedagog, prosečena ocena 9, 83

2015 NLP Master Koučing IANLP, INHNLP, ABNLP, Akademija Miroras, Zagreb

2014 NLP Biznis IANLP, INHNLP, ABNLP, Akademija Miroras,

MS Ofis, Prezi

Profesionalno iskustvo:

2017: Autor knjige Više od muzičke igre – Autor priručnika sa 111 igara osmišljenih da promovišu pravilan rast i razvoj dece različitih uzrasta i pruži ranu muzičku stimulaciju i edukaciju kroz igru. Prvo izdanje je štampano uz pomoć Evropske unije a drugo je objavila izdavačka kuća Finesa.

2015-2017: Orkestri i horovi nade, projektni menadžer – Menadžer projekta u koji je uključeno preko stotinu dece i 8 profesora, vladine i nevladine organizacije, obrazovne ustanove i institucije kulture. Obuka profesora, rganizacija  gostovanja stranih stručnjaka, masterklasova i koncerata.

2015-2017: NTC, Stručni saradnik – Saradnik programa NTC; zadužena za razvoj muzičkih programa. Osmišljavanje programa, igara, aktivnosti i načina primene i implementacije NTC muzika u vrtićima i školama.

2015-2017: Akademija za roditelje, autor i realizator – Autor i realizator niza rpredavanja namenjenih roditeljima sa posebnim naglaskom na komunikacioni model NLP. Priprema sadržaja za različite starosne grupe i priprema priručnika za učesnike.

2014-2017: Muzička radionica za bebe Bim bam, autor i realizator – Osnivač i realizator prve muzičke radionice za bebe uzrasta od 6 meseci do 3 godine u DKC Majdan i HR Centru u Beogradu. Rad na ranoj muzičkoj stimulaciji kao i na kognitivnom, psiho-fizičkom i socijalnom razvoju beba i male dece. Rad sa roditeljima po principima El Sistema i NTC programa. Priprema i organizovanje predavanja za roditelje na temu rane muzičke stimulacije i edukacije dece

2013-2017: Mjuzik Art Prodžektt (MAP), programski direktor – Koordinator aktivnosti programa El Sistema Srbija; Organizacija događaja, izrada planova, kapaciteta i kurikuluma kao i pisanje projekata, budžeta; Organizacija koncerata, konferencija i kampova. Kontakti sa profesorima i umetnicima El Sistema, razmena znanja, metodologije, strukture organizacija, načinima finansiranja, povezivanje i umrežavanje.

2010-2017  autor i realizator akreditovanih seminara

Multimedijalna muzička radionica (akreditovan od ZUOV-a, 2010)

2016. Godine ZUOV akredituje 5 seminara do kraja školske 2018. godine: „Savremene metode učenja muzike u različitim razvojnim fazama deteta“, „Igrom do muzičkog znanja”, „Muzičke igre kao deo odrastanja i učenja”, „NTC i rana muzička stimulacija” i “NTC razvoj kreativnog i funkcionalnog učenja”

Do 2013. godine, Marijana Milošević Simić radila je kao muzički saradnik  novinar na RTS, i kao muzički urednik na TV Hepi.

Dr. MARIJA RANĐELOVIĆ učesnica je mnogih međunarodnih i domaćih naučnih konferencija i autorka akreditovanih seminara od strane Ministarstva prosvete RS za stručno usavršavanje zaposlenih u obrazovanju. Autorka je više naučnih studija u oblasti pedagogije, koje su prevedene na nekoliko jezika.

Dobitnica je više priznanja i nagrada lokalnog i republičkog nivoa u oblasti vaspitno-obrazovnog rada i rukovođenja.

Doktorirala je na temu Načela obrazovne politike i unapređivanje medijske pismenosti studenata nastavničkih fakulteta u Srbiji u XXI veku.